حکمر وایی خوب و توسعه پایدار شهری:مفاهیم،شاخصها و اهداف

نظام برنامه ریزی ومدیریت توسعه ی شهری در کشورهای در حال توسعه (واز آن جمله ایران)به صورت متمرکز است وهدایت ومدیریت توسعه ی شهرها از طریق سازمان های دولتی وعمومی در سطح ملی ومحلی انجام می پذیرد.این نظام دارای تنگناها و نارسایی های عمده ی قانونی ،ساختاری،عملکردی وارتباطات بین سازمانی است .امروزه مدیران شهری با مشکلات عدیده ای چون فقر، بیکاری،تورم،آلودگی زیست محیطی، بدمسکنی وکمبود زیرساخت ها ،... در شهرها روبه رو هستند؛به طوری که نیاز به چاره جویی 1 ریشهایاین مسائلوحرکت بهسوی چشماندازی مطلوبرا اجتناب ناپذیر کرده است.حکمروایی شهریخوب هنگامی میسر است که دولت محلی شهری - یا همان شهرداری – توانایی همکاری و شراکت با بخش خصوصی و سازمان های جامعه مدنی را برای اداره امور محلی داشته باشد. پدیده جهانی شدن و گسترش شیوه مردم سالاری تضعیف، ساختارهای متمرکز و تک ساختی را در پی داشته و مدیریت در شرایط متغییر و پیچیده را جز در قالب الگوهای مشارکت جو در سطوح ملی و محلی ناممکن ساخته است. البته در این میان ،آن چه پذیرفته شده نقش دولت محلی در سیاست گذاری و رهبری جریان توسعه شهری است. مطالعه اسناد و مدارک، مشخص می سازد که توافق جمعی بین المللی رو به رشدی وجود دارد که حکمروایی خوب، برای دستیابی به توسعه انسانی پایدار در قلمرو هر سرزمین جزو ضروریات است. در این میان ، سازمان های بین المللی در صف مقدم این باور قراردارند و تأکیدی جدی می ورزند که ظرفیت سازی برای زمامداری درست و مطلوب ، باید ابزار اولیه را برای ریشه کن کردن فقر و بهره مند شدن عادلانه و برابر همه اقشار مردم از مواهب زندگی و مشارکت آنان در تمام امور تصمیم گیری و اجرا ، در اختیار داشته باشد. در چنین برداشتی از حکمروایی خوب، این گونه تلقی می شود که این فرایند از رابطه صحیح و منطقی بین حکومت کنندگان وشهروندان به دست می آید، هدف آن به حداکثر رساندن بهزیستی عمومی و توجه به بهره مندی مادی و معنوی انسان ها و رفع نیازهای آنان و حمایت از حقوق اساسی و آزادی شهروندان در همه مکان ها و زمان ها است. علاوه برآن، موضوع حکمروایی خوب بر چگونگی دست یافتن به حکومتی که بتواند زمینه ساز توسعه ای مردم سالار و برابر خواهانه باشد، تأکید دارد .

کلیدواژه ها:

حکمروایی خوب شهری ، توسعهپایدار شهری ، مدیریت شهری