یک مدل تصمیم گیری چند معیاره ترکیبی در سیستم های دینامیکی به منظور بهینه سازی نحوه بکار گیری منابع موجود

امروزه با پیچیده تر شدن سیستم های موجود اهمیت سیستم های دینامیکی و پویا بسیار گسترده تر از گذشته شده است. تصمیم گیری در سیستم های دینامیکی می تواند ضامن رشد ، بقا و حتی نابودی سیستم ها شود. اما به لحاظ وجود شاخص ها و توابع گوناگون در تصمیم گیری استفاده از روش های توسعه یافته تصمیم گیری چند معیاره (MCDM) امری ضروری بنظر می رسد. تحقیق حاضر تلاش می کند تا با ارائه یک مدل ترکیبی از روش های تصمیم گیری چند شاخصه (MADM) و روشهای تصمیم گیری چند هدفه ( MODM) در این نوع سیستم ها بتواند یک مدل تصمیم گیری کاربردی برای بهینه سازی نحوه بکار گیری از منابع موجود را برای تصمیم گیرندگان فراهم آورد. در این مدل از عملگرتجمیع وزنی مرتب (OWA) به منظور اولویت بندی در نحوه بکارگیری یا تخصیص منابع استفاده شده زیرا در این روش میزان خوش بینی (ریسک پذیری/ ریسک گریزی) تصمیم گیرنده را (بر خلاف روشهای دیگر مانند AHP, TOPSIS,ELECTER) در فرایند تصمیم گیری لحاظ می کند و در مرحله بعد با مشخص کردن تابع مطلوبیت تصمیم گیرنده و محدودیت های بکارگیری در استفاده یا تخصیص منابع و با استفاده نتایج بدست آمده از روش OWA توسط روش برنامه ریزی آرمانی (GP) جواب بهینه یا بهترین جواب ممکن ارائه شده است. در طی مدلسازی نحوه تصمیم گیری در این سیستم ها، حالت دینامیکی و پویای آنها مورد توجه است

کلیدواژه ها:

: تصمیم گیری چند معیاره ، سیستم های دینامیکی ، عملگر تجمیع وزنی مرتب ، برنامه ریزی آرمانی