نقش برنامه ریزی روستایی و مدیریت بحران در کاهش مخاطرات طبیعی

مخاطرات طبیعی در مناطق مختلف امروزه یکی از دغدغه های دست اندر کاران و برنامه ریزان است . و دراین میان مساکن روستایی با توجه به نوع مصالح و سازه های ساختاری از آسیب پذیر ترین مناطق کشور می باشند ،لذا اهمیت برنامه ریزی مناسب برای کاهش آسیب پذیری دربروز مخاطرات طبیعی امری ضروری است .برنامه ریزی و طراحی فیزیکی روستاها ، امروزه در کشورهای توسعه یافته به گونه ای است که آثار و نتایج صدمات ناشی از مخاطرات طبیعی را عملا با کاهش مواجه نموده و بهترین مسیر برای رویارویی و مقابله با سوانح و مخاطرات طبیعی می دانند. با توجه به اینکه ایران از نظر توپوگرافی و موقعیت جزء 10 کشوربلا خیز دنیا است .ضعف برنامه ریزی و اجرای طرحهای مختلف روستایی تا کنون خسارات جبران ناپذیری را بر اقتصاد ایران تحمیل نموده است . برنامه ریزی دقیق و حساب شده برای تامین و حفظ شرایط ایمن روستاها در زمان بروز حادثه و تدوین طرحهای کارآمد در زمینه امدادرسانی در مخاطرات طبیعی اهمیت بسیاری پیدا نموده است. عدم توجه به اقلیم ومحیط جغرافیایی روستاها در بسیاری از موارد موجب ناکارآمدی برنامه های طراحی شده می شود .به منظور کاهش و یا پیشگیری از مخاطرات طبیعی و آثار آن ، لزوم تدوین طرحهای کاربردی و ...همگام با ضرباهنگ طبیعت در روستاها ضروری و انکار ناپذیر است . زمانی می توان به این نقطه رسید که ایمنی روستاها و ساکنین آن ها به عنوان هدفی اساسی در سطوح مدیریتی و سیاست گذاری کلان کشور مد نظر گرفته شود. طرحهایی که تمامی سطوح جامعه را در بر گرفته و بتواند در سطح منطقه ای و ملی و آمایش سرزمین جنبه های اجرائی داشته باشد . به همین دلائل در این مقاله سعی شده با استناد به مبانی نظری برنامه ریزی و توسعه روستایی و شرایط جغرافیایی کشور و ویژگی های جمعیتی و فرهنگی روستاهای ایران ، شیوه مقابله با مخاطرات طبیعی و کاهش میزان آسیب پذیری های مادی و انسانی جوامع روستایی بررسی و راهکارهای مناسب در این زمینه ارائه تا مسئولین و برنامه ریزان محلی و منطقه ای بتوانند با بهره گیری از آن تصمیمات لازم را در زمان بروز بحران و مخاطرات طبیعی اتخاذ نمایند.