بررسی پتانسیلهای جاذب توریسم درشهرهای مهم ایران دوره صفویه ازدیدگاه سیاحان

توریسم و گردشگری یکی ازمهمترین منابع اصلی درآمد بسیاری ازکشورهای جهان برای تحقق توسعه پایدار تحکیم پیوندهای ملی منطقه ای و جهانی حفظ میراثهای فرهنگی تجدیدزیرساختهای شهری ایجاد اشتغال و جزو صنایع مطرح درقرن حاضر است دراین میان مهمترین کانونهای جلب گردشگران ازدیرباز فضاهای شهری هستند زیرا شهرها دربردارنده مراکز مهم اقتصادی علمی فرهنگی تاریخی و ... میباشند و افزون براین ازجاذبه های طبیعی و زیست محیطی نیز برخوردارند یکی ازدوره های درخشان سیاست درایران دوران صفویه می باشد که هدف مقاله حاضر بررسی و شناسایی ویژگیها نقاط ضعف و قوت شهرهای مهم این دوره تبریز قزوین و اصفهان ازدیدگاه سیاحان اروپایی و دلایل انتخاب این سه شهر به عنوان پایتخت می باشد زیرا با تشکیل دولت صفوی و برقراری نظام متمرکز درجغرافیای سیاسی - سنتی ایران با همراهی مذهب تشیع و ظهور نخبگان ایرانی و گسترش ارتباط با کشورهای همجوار به ویژه دولت عثمانی ایران به عنوان قدرتی جدید دردنیای اسلامی مطرح و مورد توجه اروپاییان قرار گرفت و عصرصفوی شاهد توسعه ورود خارجیانی بود که ازخود یادداشت ها و گزارشهایی برجای گذاشته اند که از آن می توان تحت عنوان ادبیات سفرنامه ای یاد کرد.

کلیدواژه ها:

پتانسیلهای جاذب توریسم ، شهرهای مهم ایران ، دوره صفویه ، سیاحان