بررسی تطبیقی توسعه انسانی درکشورهای اسلامی با تاکید برنقش شهرنشینی نمونه منطقه خاورمیانه

ارتقای توسعه انسانی دردنیای معاصر به ظرفیت کسب علم و دانش دسترسی به امکانات مادی زندگی و برخورداری ازعمر طولانی و توام با سلامتی بستگی دارد بهبود شاخص توسعه انسانی بهترین سازوکار توانمندسازی انسانها برای دستیابی به هدف ارتقای سطح زندگی آنهاست که ازطریق بهره گیری ازتوانمندی های انسانی حاصل می شود هدف پژوهش حاضر مقایسه و سطح بندی کشورهای خاورمیانه براساس شاخص توسعه انسانی و بررسی نقش شهرنشینی درارتقا کیفیت و کمیت شاخص مذبور است اطلاعات و داده های مورد نیاز ازگزارش توسعه انسانی سال 2011 سازمان ملل و منابع کتابخانه ای استخراج شد هاست روش تحقیق کمی تحلیلی است نتایج نشان میدهد کشورهایی مثل کویت قطرو بحرین به ترتیب با 98.3-95.5-88.7 درصد شهرنشینی دارای رتبه بهتری ازشاخص توسعه انسانی هستند این درحالی است که کشورهایی مثل مصرویمن که به ترتیب دارای 43.5و32.4 درصد شهرنشین هستند ازلحاظ شاخص توسعه انسانی دررتبه پایین تری قرارمیگیرند به عبارتی کشورهایی که دارای درصد بیشتری ازشهرنشینی هستند ازشاخص توسعه انسانی بالاتری نیز برخوردارند و کشورهایی که ازشهرنشینی سهمکمتری دارند شاخص توسعه انسانی آنها نیز درسطح پایین تری قرار دارد.

کلیدواژه ها:

کشورهای اسلامی/خاورمیانه ، شاخص توسعه انسانی/شهرنشینی/همگرایی