مطالعه تطبیقی مفهوم نوستالژی در اشعار ابراهیم ناجی و فریدون مشیری

موضوع نوستالژی به معنای رفتار ناخودآگاه، که به عنوان یکی از مباحث جدید در علم روانشناسی مورد بحث و کنکاشدانشمندان حوزه علوم رفتاری قرار میگیرد، از موضوعات کلیدی و تقریباً مشترکدر آثار شاعران مکتب رمانتیسم محسوبمی شود. پژوهش حاضر، بر آن است تا با رویکردی تطبیقی این مفهوم را که در ادبیات فارسی از آن به غم غربت تعبیر میشود، در آثار دو شاعر رمانتیست مصر و ایران - ابراهیم ناجی و فریدون مشیری - مورد بررسی قرار دهد و از این رهگذراست که پس از مفهوم شناسی اصطلاح نوستالژی و تقسیم بندی آن به نوستالژی فردی و گروهی، جایگاه آن در ادبیات وبویژه در مکتب رمانتیسم تبیین می شود و آنگاه، جنبه های مشترک نوستالژی با تکیه بر نوع فردی آن در اشعار هر دو شاعرمورد بررسی قرار می گیرد.

کلیدواژه ها:

نوستالژی ، رمانتیسم ، ابراهیم ناجی ، فریدون مشیری