تأثیر زبانی شاهنامه فردوسی بر شعر اخوان ثالث با تأکید بر آخر شاهنامه و زمستان

از قرن پنجم به بعد، هیچ شاعر پارسی زبانی بر کنار از تأثیرات زبانی شاهنامه نبوده و تا روزگار ما این تأثیر گذاری همچنان پایدار مانده است. شعر معاصر فارسی نیز علی رغم دگرگونی فراوان در شکل و مضمون، باز تحت سیطره زبان و بیان شاهنامه است و بی تردید ، تعدادی از شاعران معاصر به لحاظ زبان ، تحت تأثیر فردوسی هستند که در این میان، اخوان ثالث به لحاظ زبانی، از هنر فردوسی به فراوانی بهره برده است . در واقع، مهدی اخوان ثالث، از زمره شاعرانی است که با حضور بیش از 40 ساله خود در عرصه شعر و ادب، کارنامه درخشانی به یادگار گذاشته و در دو شیوه سنتی و شعر نو نیمایی ، طبع آزموده است. از سویی، تسلط بی نظیرش برشعر کهن، بن مایه زبانی قدرتمندی را برای وی فراهم کرده است. او در سرودن انواع شعر، اعم از قصیده ، غزل و شعر نیمایی، استادی چیره دست است و تحقیق و تتبع در شعر کهن فارسی، زبانی فخیم و استوار را برای او به ارمغان آورده و در عین حال، توجه به زبان امروز، شیوایی و روایی خاصی به اشعار ش بخشیده است. اخوان ثالث با کاربرد کلمات و ترکیبات حماسی، کهن گرایی واژه ها، استفاده بیشتر از آرایه های بدیع لفظی و تکرار، استفاده از ویژگی های زبانی شاهنامه و سبک خراسانی از قبیل تشدید مخفف، ساکن تلفظ کردن حروف متحرک، تقدم فعل، افعال پیشوندی و همچنین کمی لغات عربی، اغراق، استعاره و تشبیهات حسی از شاهنامه در سطح زبانی، فکری و ادبی بیشترین بهره را برده است.بنابراین هدف کلی این مقاله، بررسی تأثیر زبانی شاهنامه بر شعر اخوان ثالث می باشد که این تأثیر پذیری ، در سه سطح زبانی، فکری و ادبی بررسی می گردد.

کلیدواژه ها:

شاهنامه فردوسی ، اخوان ثالث ، سبک خراسانی ، حماسه سرایی