سمبولیسم در شعر نیما

شعر محصول فکری شاعر است. تفکر و تدبر او در مسائل بیان گر جهان بینی اوست. هر چند که معیارهای زیادی در شکل گیری این اندیشه دخالت داشته و پشتوانه های زیادی اندیشه و دیدگاه یک شاعر را به وجود آورده و شکل داده است. طبقه بندی کردن شاعران در مکتب ادبی خاص کاری است دشوار. آمیختگی،تراوشهای خیال و ذهن و احساسات دایره ای است وسیع و سرچشمه ای است متنوع از تقسیم بندی هر شاعر و هنرمند را در یک قالب و مکتب ادبی سخت مینماید. اما میتوان گفت که دیدگاه فلان شاعر بیشتر به سمت و سوی کدام مکتب و اندیشه تمایل داردو یا کدام مکتب در وی بیشتر موثر واقع شده است. علی نوری اسفندیاری متخلص به نیما یوشیج از جمله شاعرانی است که با تفکر و اندیشه ی تغییر و سنت شکنی در میدان ادب فارسی گام نهاد. نیما شاعری است خسته شده از یک چهارچوب، چهارچوبی که میراث گذشتگان است، این دلزدگی زمینه ظهور مکتبی و اندیشه ای نو میشود. از جمله ابتکارهای مکتب ادبی سمبولیسم نیز تغییر در وزن و قالبهای شعر کلاسیک است. این پژوهش با هدف تببین ویزگی های مکتب سمبولیسم ،اشعاری از نیما را گزینش نموده و به روش تحلیلی و توصیفی مورد مطالعه قرار میدهد.و در نهایت به میزان تاثیرپذیری شاعر را از این مکتب پاسخ میدهد.

کلیدواژه ها:

نیما یوشیج ، مکتبهای ادبی ، سمبولیسم