بررسی ارتباط بین عدم تقارن اطلاعاتی و کیفیت افشا قابلیت اتکا و بهموقع بودن در شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

کیفیت در گزارشگری مالی و افشا یک ضرورت است. افزایش کیفیت گزارشگری مالی سبب افزایش شفافیت وکیفیت افشای اطلاعات در سطح محیط اطلاعاتی شرکت میشود. افزایش شفافیت اطلاعاتی سبب کاهش عدمقطعیت در ارتباط با سهام شرکت شده، در نتیجه سبب کاهش نوسانهای بازده سهام میشود و در نهایت منجر به کاهش ریسک سرمایهگذاری میشود. هدف اصلی این پژوهش تجزیه و تحلیل ارتباط بین توزیع ناهمسان اطلاعات و کیفیت گزارشهای مالی است. این پژوهش از نظر هدف از نوع پژوهشهای کاربردی و از نظر نقش متغیرها در پژوهش از نوع توصیفی پیمایشی، همبستگی است. در این پژوهش برای آزمون فرضیهها از مدل رگرسیون خطیچند متغیره استفاده شده است. روش آماری مورد استفاده در این پژوهش روش دادههای ترکیبی است. جامعه آماری این پژوهش متشکل از کلیهی شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران است. قلمرو زمانی پژوهش را فاصله سالهای 7831 تا 7837 در برگرفته و نمونه پژوهش در نهایت 843 سال شرکت بوده است. نتایج پژوهشحاضر حاکی از آن است که، بین عدم تقارن اطلاعاتی و قابلیت اتکای اطلاعات مالی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. این در حالی است که بین عدم تقارن اطلاعاتی و بهموقع بودن اطلاعات مالی رابطه مثبت و معناداری وجود ندارد.

کلیدواژه ها:

عدم تقارن اطلاعاتی ، کیفیت افشا ، قابلیت اتکای اطلاعات مالی ، بهموقع بودن اطلاعات مالی