متدولوژی نوین در طراحی تلرانس چرخدنده برای تولید به روش تزریق پلاستیک

یکی از مهمترین مسائلی که د ر زمینه طراحی و ساخت چرخدنده های پلاستیک مطرح است، رسیدن به تلرانس های واقعی و قابل دستیابی است . پلیمر ها به دلیل خاصیت ذاتی که در ساختار مولکولی آنها نهفته است دارای نوعی ناپایداری ابعادی درحین تولید و گاهاً تا ساعتها بعد از تولید، هستند و به آن پدیده جمع شدگی Shrinkage گفته می شود. نرم افزارهای تحلیلگر و شبیه ساز در زمینه تزریق پلاستیک می تواند به طراح کمک کند تا قبل از صرف هزینه، بتواند معیار مناسبی برای تلرانس بدست آورد. ولی به دلیل پیچیدگی ها و پارامترهای نسبتاً زیاد و مؤثر در این فرآیند، اگر طراح، م تدولوژی مناسبی برای بهره گیری از این نرم افزارها نداشته باشد نه تنها نتیجه مطلوبی به دست نمی آید بلکه امکان دارد با طراحی غلط به از دست دادن هزینه بیشتری بیانجامد . در این پژوهش چگونگی به کارگیری فاکتورهای مؤثر از نوع مواد گرفته تا ابعاد قالب و نیز پارامترهای تولید نظیر فشار، حجم، دما و زمان بر تلرانس ابعا دی چرخدنده بررسی شده است . هدف این مقاله ارائه یک متدولوژی مناسب برای طراحان چرخدنده های پلاستیک است تا به کمک آن متدولوژی و نیز پشتیبانی نرم افزارهای تحلیلگر و شبیه سازنظیرMoldFlow بتوانند تلرانسهای واقعی و قابل تولید را پیش بینی نمایند.