وابستگی اندازه غدد لنفاوی تصویر شده در MRI به نوع پروتکل با استفاده از نانو ذرات اکسید آهن سوپرپارامغناطیس فراریز

امروزه نانوذرات اکسید آهن سوپرپارامغناطیس فرار یز (USPIO) کاربرد گسترده ای در آشکار کردن غدد لنفاوی و متاستاز های آنها دارند. این نانوذرات توسط ماکروفاژها در غدد لنفاوی سالم جذب می شوند و susceptibility artifact ایجاد می کنند. با اینکه جذب ماکروفاژی در غدد لنفاوی متاستاتیک مشاهده نمی شود ولی این نواحی ممکن است تحت تاثیر susceptibility artifact نواحی سالم اطراف قابل تشخیص نباشند. اندازه susceptibility artifact به نوع پروتکل MRI و پارامترهای تصویربرداری بستگی دارد. بنابراین مطالعه اثر پروتکل روی اندازه آرتیفکت و آشکارسازی غدد لنفاوی ضروری به نظر می رسد. در این مطالعه نانوذرات USPIO به عنوان ماده کنتراست در MRI به کار رفتند و susceptibility artifact ایجاد شده توسط آنها با استفاده از پروتکل های مختلف MRI انمدازه گیری شد. بدین منظور مطالعات in vivo در rat با تزریق زیر جلدی نانوذرات USPIO با قطر متوسط 20 نانومتر و پوشش دکستران انجام شد. تصاویر MRI با وزن T1 و T2 با استفاده از دستگاه 1،5 تسلا تهیه شدند. تصویربرداری 6 ساعت پس از تزریق نانوذرات با استفاده از توالی پالس های اسپین اکو (SE) و گرادیان اکو (GRE) انجام گردید. اندازه آرتیفکت غدد لنفاوی آگزیاری ایجاد شده توسط این پروتکل ها از طریق روش های Subtraction و Registration تعیین شد. در مقایسه تصویر آناتومیک ایجاد شده با توالی پالس SE با اندازه آرتیفکت به دست آمده از توالی پالس GRE، تفاوت اندازه ها و پارامترهای فیزیکی و فیزیولوژیک موثر در وسیع بودن susceptibility artifact در توالی پالس GRE تعیین شدند. ست کردن پارامترها و بررسی اساسی برای دستیابی به روش تصویربرداری MR بهینه با استفاده از نانوذرات اکسید آهن سوپر پارا مغناطیس فراریز توصیه می شود.

کلیدواژه ها:

نانوذرات اکسید آهن ، MRI ، غدد لنفاوی ، susceptibility artifact ، پروتکل تصویربرداری