اثربخشی آموزش گروهی درمان شناختی رفتاری بر بهبود خودکارآمدی دانش آموزان

هدف این مطالعه بررسی اثربخشی آموزش گروهی رفتار درمانی شناختی در بهبود خودکارآمدی دانش آموزان بود. این پژوهش به شیوه ی آزمایشی و با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل اجرا شد. جامعه آماری این پژوهش را کلیه ی دانش آموزان پسر مقطع متوسطه شهرستان دورود در سال تحصیلی 92-91 تشکیل می دهند. نمونه - پژوهش شامل 50 دانش آموز پسر بود که از میان این دانش آموزان به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب و در دو گروه آزمایش و گواه گمارده شدند (برای هر گروه 25 نفر). برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه خودکارآمدی عمومی و خودکارآمدی موریس ( 2001 ) که ابعاد هیجانی، اجتماعی و تحصیلی را ارزیابی می کند استفاده شد. نتایج تحلیل کواریانس چند متغیری ( MANCOVA ) نشان داد که آموزش گروهی درمان شناختی رفتاری بر بهبود خودکارآمدی هیجانی، تحصیلی، اجتماعی و عمومی این دانش آموزان موثر بوده است ( P<0/001 ). از آنجا که آموزش گروهی رفتار درمانی شناختی می تواند بر ایجاد اعمال و بینش های نو و اصیل تاثیر مهمی داشته باشد. همچنین هیجانات مثبت خود می تواند از همین اعمال و بینش های نو خلق شود، این درمان می تواند منجر به بهبود خودکارامدی در این دانش آموزان شود.

کلیدواژه ها:

آموزش گروهی ، رفتار درمانی شناختی ، خودکارآمدی ، دانش آموزان