مقایسه راهبردهای کنترل فکر و تفکر خلاف واقع در بیماران مبتلا به اختلال افسردگی عمده و افراد بهنجار شهر ساری در سال 1391

هدف پژوهش حاضر مقایسه راهبردهای کنترل فکر و تفکر خلاف واقع در بیماران مبتلا به اختلال افسردگی عمده و افراد بهنجار بود. پژوهش حاضر از نوع توصیفی و علی- مقایسه ای یا پس رویدادی می باشد. تعداد 74 نفر ( 15 مرد و 59 زن ) بیمار مبتلا به اختلال افسردگی عمده از 2 مطب روان پزشکی و تعداد 80 نفر ( 29 مرد و 51 زن) گروه کنترل بر اساس روش نمونه گیری هدفمند و در دسترس که از بستگان بیماران بودند، بعنوان نمونه انتخاب شدند. برای گردآوری اطلاعات از ابزار پرسشنامه های استاندارد شده کنترل فکر و تفکر خلاف واقع استفاده شد. در شیوه تجزیه و تحلیل داده ها، برای سوالات تحقیق از آزمون t گروه های مستقل در سطح اطمینان 95 درصد استفاده شد. نتایج نشان داد که بین میزان استفاده از راهبردهای کنترل فکر بیماران مبتلا به اختلال افسردگی عمده و افراد بهنجار از لحاظ آماری تفاوت معنی داری وجود دارد. راهبردهای توجه برگردانی، کنترل اجتماعی، تنبیه و ارزیابی مجدد در افراد بهنجار بیش تر از بیماران افسرده و تنها راهبرد نگرانی در بیماران افسرده بیش تر از افراد بهنجار مورد استفاده قرار گرفت و همچنین نتایج هم چنین نشان داد بین تفکر خلاف واقع بیماران مبتلا به اختلال افسردگی عمده و افراد بهنجار نیز از لحاظ آماری تفاوت معنی داری وجود دارد. تفکر خلاف واقع رو به بالای دیگر ارجاع و تفکر رو به پایین بدون ارجاع در افراد بهنجار بیش تر از افراد افسرده مورد استفاده قرار گرفت و در میزان استفاده این دو گروه از تفکر رو به بالای خود ارجاع و رو به بالای بدون ارجاع تفاوتی وجود ندارد.

کلیدواژه ها:

اختلال افسردگی عمده ، راهبردهای کنترل فکر ، تفکر خلاف واقع