تجزیه و تحلیل حالات وتاثیر خرابی های محصول FMEA با استفاده از روش ویکور VIKOR مبتنی بر فرایند تحلیل سلسله مراتبی AHP در محیط فازی

تجزیه و تحلیل حالات خرابی و اثرات آن FMEA روشی برای بررسی شکست بالقوه در محصولات یا فرآیندهایی است که در بسیاری از سیستمهای مدیریت کیفیت استفاده میشود. FMEA یک موضوع مهم در تعیین اولویت های ریسک حالات شکست است. در روش FMEA کلاسیک ،اولویت های ریسک حالات خرابی با استفاده از اعداد اولویت ریسک RPN و با ضرب فاکتورهای ریسک مانند شدت S رخداد O و احتمال کشف D تعیین می گردد.اما RPN قطعی به دلیل کاستی ها و نواقصی که دارد مورد انتقاد بسیاری از صاحب نظران و پژوهشگران این حوزه قرار گرفته است، به طوری که تلاش های قابل توجهی در متون مرتبط با تکنیک FMEA برای مقابله با این کاستی ها انجام پذیرفته است. در این پژوهش ،از متغیرهای زبانی استفاده شده که بعدا توسط اعداد فازی مثلثی، به اعداد فازی جهت ارزیابی رتبه ها و اوزان فاکتورهای ریسک مورد استفاده قرار گرفته اند. برای تعیین اوزان هر یک از فاکتورهای ریسک از روش فرآیند تحلیل سلسله مراتبی فازی FAHP و برای رتبه بندی و انتخاب مهم ترین حالات خرابی از روش کارای VIKOR استفاده شده است. بدین ترتیب برخی از کاستی ها و محدودیت های FMEA کلاسیک برطرف می گردد. مدل پیشنهادی برای ارزیابی و رتبه بند ی حالات بالقوه خرابی در تولید مجموعه تقویت عرضی نگهدارنده رادیاتور سمند بکسل بند در شرکت تولیدی ایران خودرو به کار گرفته شده است

کلیدواژه ها:

تجزیه و تحلیل حالات خرابی و تاثیر آن ، تکنیک ویکور ، فرایند تحلیل سلسله مراتبی ، رویکرد فازی