واکاوی نقش حق وتو در نقض حقوق بشر با مطالعه موردی مناقشه فلسطین

حق وتو، پدیده زاییده شده پس از جنگ جهانی دوم است که در اختیار اعضای دایم شورای امنیت است. همواره در باب بکارگیری این حق و حتی ماهیت آن اعتراضاتی صورت گرفته است. اما استفاده از حق وتو در مواردی که ناقض حقوق بشر و بشردوستانه است بیش از سایر مواقع جامعه بین الملل را دچار تناقض کرده است. از مهم ترین مواردی که استفاده از حق وتو در برابر حقوق بشر و بشردوستانه قرار گرفته است؛ مناقشه طولانی مدت اسرائیل و فلسطین است. در این مناقشه پیش نویس قطعنامه های بسیاری به شورای امنیت ارایه شد اما بسیاری از این قطعنامه ها وتو شد و در نتیجه قطعنامه هایی که می توانست موجبات اجماع جهانی برای کاهش آلام مردم در فلسطین باشد و از نقض برخی از مهمترین حقوق بشری آنها جلوگیری کند، بر اساس منفعت طلبی و نگاه صرف سیاسی به این قضیه توسط کشورهای دارای حق وتو و سردمدار آنان آمریکا، مورد بی اعتنایی قرار گرفت. اما در نهایت تصمیمات شورا قطعا و باید به سمت رعایت موازین حقوق بشری حرکت کند. این واقعیتی است که به دلیل شرایط کنونی حاصل از نظم و بالندگی حقوق بین الملل نمیتواند از جانب شورای امنیت سازمان ملل متحد انکار گردد.

کلیدواژه ها:

حق وتو ، مناقشه فلسطین ، قاعده آمره ، شورای امنیت