بررسی اخلاقی مفهوم مصلحت در جمهوری اسلامی ایران

اخلاق و گزاره های مربوط به آن، همواره مورد عنایت و توجه اندیشمندان علوم دینی و نیز دغدغه ذهنی فرهیختگان یک جامعه بوده است.معنای اخلاق و مباحثی که پیرامون آن شکل گرفته، نزد متفکران مختلف مباجث زیادی را برانگیخته است. شکل گیری نظریات مختلف در بابفعل اخلاقی و معیار آن شاید یکی از مهمترین مباحثی باشد که در حوزهی فلسفهی اخلاق مطرح شده است.مفهوم مصلحت نیز از جملهمفاهیمی است که در حوزه اندیشه سیاسی بسیار مورد کنکاش و بررسی قرار گرفته است. این مفهوم در طول تاریخ در فقه سیاسی تشیع وتسنن همواره مطرح بوده است. پس از پیروزی انقلاب اسلامی، حضرت امام خمینی (ره) در باب این مفهوم به احیاگری پرداختند. ایشان باتفسیری نو از مفهوم مصلحت و کارکرد آن، همچنین با فرمان به تشکیل مجمع تشخیص مصلحت نظام، هویت تازهای به این مفهوم بخشیدند.لذا پرداختن به معنا و مفهوم و جایگاه این مفهوم پس از تشکیل مجمع تشخیص مصلحت نظام بیش از پیش اهمیت دارد. رسالت مقاله حاضربررسی اخلاقی مفهوم مصلحت است.به زبان دیگر در این مقاله برآنیم تا دریابیم آیا محموله ای اخلاقی قابل اتصاف به موضوعی در بابمصلحت می باشند یا خیر؟ به عبارت بهتر، با پذیرفتن مبنای انتصاب ولی فقیه در مبحث ولایت فقیه و با عنایت به نظام جمهوری اسلامی ایرانو جایگاه ولایت فقیه در آن، آیا میتوان گفت سنجش و تشخیص مصلحت یک کشور و ملت توسط ولی فقیه خوب است؟ یا خیر؟ . برای نیلبه این هدف ضمن بررسی معیاز فعل اخلاقی در اندیشه و مکاتب گوناگون، در پایان در راستای این مدعا استدلال می شود که بر اساس نظریهاخلاقی اسلام که در واقع جامع نظریات و دیدگاه های واقعگرای مابعدالطبیعه است، گزارهی تشخیص مصلحت یک جامعه توسط ولی فقیه اخلاقی است.

کلیدواژه ها:

مصلحت ، اخلاق ، احکام حکومتی. نظریه اخلاقی اسلام