مصونیت سازمان های بین المللی از منظر حقوق بین الملل

سازمان های بین المللی در اجرای برنامه ها و وظایف خود دارای مصونیت هستند. در حقیقت یکی از اصول حقوق بین الملل عمومیمصونیت است که از حضور یک دولت خارجی به محاکم دولتی جلوگیری میکند. در برخی از موارد امکان انصراف از مصونیت وجود داردو در مواردی دیگر از رفتار مأموریت سیاسی، انصراف از مصونیت استنتاج میشود. از جمله این موارد قبول حل اختلاف تجاری از طریقداوری است، به این دلیل که برخلاف صلاحیت قاضی دولتی، صلاحیت داور برای رسیدگی به اختلاف یکی از چهره های حاکمیت دولتنیست، بنابراین احضار دولت به دادگاه داوری، نقض حاکمیت دولت تلقی نمی شود. در عمل مصونیت با گذر دچار تغییراتی شده است،به عبارتی دیگر میتوان گفت مصونیت با گذر زمان تعدیل شده است. در شرایط فعلی، نظم عمومی بین المللی با این موضوع مخالفاست که دولت یا سازمان دارای مصونیت، با علم و آگاهی، صراحتا شرط رجوع به داوری را که موجب جلب اطمینان طرف مقابلمی شود، مورد پذیرش قرار دهد و سپس در مرحله ای از رسیدگی یا به هنگام اجرای رأی به مصونیت استناد نماید. مفهوم حقوقیمصونیت، به طور کلی به این معنا می باشد که دارنده آن، از تعقیب قانون و ماموران دولت در امان است و قانون و مجریان آن قادر بهتعقیب دارنده چنین مصونیتی نخواهند بود.

کلیدواژه ها:

مصونیت ، سازمان های بین المللی ، حقوق بین الملل