رابطه نگرش ها و ادراکات مداخله گر با توانمندسازی روان شناختی کارکنان گمرک جمهوری اسلامی ایران

هدف از این مقاله بررسی رابطه نگرش ها و ادراکات مداخله گر با توانمندسازی روان شناختی کارکنان است. توانمندسازی فرآیندی است که در آن از طریق توسعه و گسترش نفوذ و قابلیت افراد و تیم ها، به بهبود و بهسازی مستمر عملکرد کمک می شود. به عبارت دیگر توانمندسازی یک راهبرد توسعه و شکوفایی سازمانی است. بنابراین اگر سازمانی بخواهد در امور کاری خود پیشتاز باشد و در عرصه رقابت عقب نماند باید از نیروی انسانی متخصص، خلاق و توانمند برخوردار باشد. توانمندسازی کارکنان نوعی پنداشت متفاوت تر از تفویض اختیار است و همواره کارکنان رده اجرایی و عملیاتی را هدف قرار می دهد. براساس اصل توانمندسازی، شخصی که در رده های عملیاتی سازمان قرار دارد و کننده کار است بهتر از مدیران سطوح بالاتر سازمان کار را می فهمد. هدف توانمند نمودن این است که کارکنان خود را صاحب سازمان تلقی نمایند، یعنی حق انتخاب و تصمیم گیری در رابطه با کار را به کننده کار واگذار نمایند. بنیان توانمندسازی به طور خلاصه تغییر دادن نگرش نسبت به کار، اتخاذ تصمیمات لازم و اختیار دار کردن کننده کار می باشد. نتایج نشان داد فرصت هایی که سازمان برای اعمال تأثیر مانند: ارائه پیشنهاد و اجازه اظهار نظر در تصمیم گیریها و ...را به کارکنان می دهد و نیز میزان حمایت هایی که از کارکنان به عمل می آورد و فضای اعتمادی که بر جو سازمان حاکم است و همچنین اعتماد دو سویه کارکنان و سازمان، دارای رابطه نسبتا قوی با توانمندسازی روان شناختی می باشد. این تحقیق نشان داده است که نگرش هاو ادراکات می تواند تاثیر بسزایی در توانمندسازی کارکنان از بعد انگیزشی داشته باشد.

کلیدواژه ها:

توانمندسازی روان شناختی ، نگرش ها و ادراکات مداخله گر ، گمرک جمهوری اسلامی