بررسی رابطه ارزشیابی توصیفی با یادگیری خود تنظیمی در بین دانش آموزان دختر و پسر پایه90- پنجم ابتدایی شهر کوهدشت در سال تحصیلی 91- 90

هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه ارزشیابی توصیفی با یادگیری خود تنظیمی در بین دانش آموزان دختر و پسر پایه پنجم ابتدایی شهر کوهدشت در سال تحصیلی 91است. به منظور دستیابی به این هدف، با استفاده از جدول نمونه گیری مورگان 162 نفر ( 81 دختر و 81 پسر) به صورت تصادفی ساده به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش دو پرسشنامه است که عبارت بودند از پرسشنامه ارزشیابی توصیفی که اولین بار توسط سمیه ملایی ( 1389 ) مورد استفاده قرار گرفت که در اینپژوهش روایی آن توسط اساتید دانشگاه علامه طباطبایی تایید شد و پایایی آن نیز با استفاده از ضریب آلفای کرانباخ بدست آمد و همچنین پرسشنامه یادگیری خود تنظیمیمستقل استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد: ارزشیابی ( 1990 ) که روایی و پایایی آنها قبلا مشخص شده است. برای تجزیه و تحلیل دادهها از روش همبستگی پیرسون و t مستقل استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد: ارزشیابی توصیفی با یادگیری خود تنظیمی دختران و پسران پایه پنجم ابتدایی رابطه معنادار دارد، بین یادگیری خود تنظیمی دختران و پسران پایه پنجم ابتدایی تفاوت معنادار وجود ندارد. توصیفی با یادگیری خودتنظیمی دختران وپسران پایه پنجم ابتدایی رابطه معنادار دارد، بین یادگیری خودتنظیمی دختران و پسران پایه پنجم ابتدایی تفاوت معنادار وجود ندارد.

کلیدواژه ها:

ارزشیابی توصیفی ، یادگیری خودتنظیمی