آینده نگری و تفکر استراتژیک

آینده مفهومی است که اندیشه و تأمل در خصوص آن برای همگان لازم و پرجاذبه است. انسان در کالبد زمان همواره با تحولاتی مواجه بوده و تمایل خود را برای شناخت و واکاوی آن، جهت پیشرفت و جاودانگی خود در برابر چالش های روزمره و آینده ابراز نموده است. افراد دوست دارند بدانند سرنوشت جهان در آینده چگونه رقم خواهد خورد؟ انسان چه اهداف و برنامه هایی باید برای آینده داشته باشد؟ امروزه فهم آینده و تصویرسازی واقع بینانه از آن امری بایسته و ضروری به نظر می رسد. از این رو گرایش به آینده و فهم آن چیزی است که بسیاری از سازمانها را بر آن داشته تا بر آیندهگرایی تأکید نموده و برای کسب جایگاه برتر به پیش بینی الگوهای آینده کسب و کار خود دست بزنند، و راهکارهای خود را بر اساس فرصتها و تهدیدات نهفته در این الگو خلق نمایند. آینده گرایی تأکید بر این دارد که افراد در سازمان به جای لذت بردن از شرایط حال و اینکه صرفا به امروز بیندیشند در برابر آینده آماده باشند. تجزیه و تحلیل استراتژیک یکی از ارکان مهمی است که برای شکل گیری آینده بسیار مهم است. بنابراین نخستین گام برای دستیابی به یک برنامه ریزی بلند مدت کارآمد، داشتن نگاهی با زاویه دید و دامنه وسیع نسبت به آینده است. مسأله تعیین دقیق و جزئی وقایع آینده در ده یا بیست ساله آینده و حتی این که سازمان در طی این مدت چه کاری انجام خواهد داد نیست. در مقابل آنچه باید انجام شود، داشتن نگاهی به آیندههای دور با هدف افزایش خلاقیت و ایمنی در برابر حوادث و رخدادهای حیرت انگیز و غیرقابل پیش بینی است. از این رو در این پژوهشی با بررسی ادبیات موجود به این سؤال پرداخته ایم که چرا تفکر استراتژیک در سازمان های آینده گرا مهم است و شاخص های تفکر استراتژیک در آینده گرایی سازمان ها چه هستند؟

کلیدواژه ها:

تفکر استراتژیک ، سازمان آینده گرا ، تفکر سیستماتیک