بررسی تاثیر بکارگیری مدیریت دانش جهت کسب مزیت رقابتی پایدار در شرکتهای فناور نوپا (مطالعه موردی: شرکتهای پارک علم و فناوری استان کرمان)

رقابت و ایجاد روش هایی برای کسب مزیت رقابتی از دیر باز مورد توجه سازمان ها و تولید کنندگان کالا و خدمات بوده است، امروزه دانش نقش اصلیرا در ایجاد، توسعه و حفظ مزیت رقابتی پایدار کشورها ایفا می کند و مهمترین متغیر در جهت رشد همه جانبه سازمان ها به شمار می رود. لذا با توجهبه اهمیت مدیریت دانش و تاثیر قابل ملاحظه آن جهت کسب مزیت رقابتی، در این مقاله سعی شده است که رابطه بین برخی از عوامل مهم مدیریت دانش بر اساس مدل APQC و کسب مزیت رقابتی پایدار در شرکت های فناور مستقر در پارک و د و فناوری کرمان مورد بررسی قرار گیرد. در این تحقیق از دو روش کتابخانه ای و پیمایشی استفاده شده است و اصلی ترین ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه KMAT بوده است و در نتیجه مشخص گردید که بین عوامل مهم تاکتیکی مدیریت دانش بر اساس مدل مذکور که عبارتند از کسب دانش، بکار گیری دانش، یادگیری از فرآیند مدیریت دانش و تسهیم و تبادل دانش و کسب مزیت رقابتی پایدار شامل عرضه به موقع محصول، نوآوری در محصولات، کاهش قیمت تمام شده محصول، افزایش سهم بازار و تولید محصولات با کیفیت برتر رابطه معنا داری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

مدیریت دانش ، مزیت رقابتی ، شرکتهای فناور ، پارک علم و فناوری