نقش سیاست های انرژی تجدید پذیر در وابستگی به انرژی در ایران با رویکرد پویایی سیستم

یکی از فاکتورهای مؤثر در سیاست های دولت حفظ زنجیره انرژی است. امنیت انرژی به یک سیستم انعطاف پذیر اشاره دارد که قادر به تحمل تحدیدها با تمرکز بر زیرساخت های حیاتی است. چشم انداز استفاده از انرژی های تجدید پذیر در کشور ما نیز همانندسایر کشورهای توسعه یافته از اهمیت قابل توجهی برخوردار بوده به گونه ای که دولت در برنامه پنجم توسعه برنامه ریزی لازم را صورت داده لذا با توجه به سیاست های جهانی توسعه این انرژی ها در کشور ما به منظور حل مشکلات و ایجاد اشتغال اجتناب ناپذیر خواهد بود. توسعه استفاده از انرژی های تجدید پذیر می تواند نقش بسزایی در افزایش درجه امنیت سیستم انرژی کشور ایفا نماید.در این مقاله درباره وابستگی و حفاظت زنجیره انرژی بحث می کنیم. حفاظت از انرژی به طور مستقیم بر سطح اقتصاد، ایمنی و رفاه اجتماعی در یک کشور تأثیر می گذارد. در این مقاله از مدل پویایی سیستم استفاده می کنیم. این مدل با تمرکز خاص بر نقش منابع انرژی تجدید پذیر )به عنوان یک سرمایه گذاری( در وابستگی انرژی بیان شده است. هدف پوشش بخشی از شکاف پژوهشی موجود در مدل سازی پویایی سیستم در تحقیقات حفظ انرژی است. نمودار حلقه علی و مدل پویایی سیستم سیاست های انرژی تجدید پذیر تا سال 0202 ارزیابی می کند. تجزیه وتحلیل پویایی سیستم نشان می دهد که باوجود رشد 24.0 % درصدی مصرف برق/حرارت تا سال 0202 در ایران، وابستگی به منابع وارداتی به 24.0 % افزایش خواهد یافت.

کلیدواژه ها:

منابع انرژی تجدید پذیر ، وابستگی ، ایران ، پویایی سیستم