تاثیر ساختار سرمایه بر عملکرد مالی در بانک های ایران دوره پنج ساله مالی 1392-1388

ساختار سرمایه و تاثیر آن بر فعالیت های مالی و غیرمالی واحد تجاری از دیر باز مورد توجه بسیاری از پژوهشگران بوده است، به نحوی که محققان، میزان و درجه استفاده از اهرم مالی را یکی از مهمترین وظایف مدیران مالی می دانند. شرکت ها برای تداوم بقاءو رشد و پیشرفت نیاز به سرمایه دارند. بخشی از سرمایه در داخل شرکت از طریق سود انباشته که در نتیجه سودآوری شرکت به وجود آمده و بین سهامداران تقسیم نشده است، تأمین می شود و مابقی آن می تواند از طریق بازارهای مالی سرمایه یا استقراض ایجاد گردد. تصمیمات مربوط به ساختار سرمایه شرکت دارای دو جنبه است: اول، میزان سرمایه مورد نیاز و دوم، ترکیب منابعتامین سرمایه. فرض بر این است که بنگاه اقتصادی از میزان سرمایه مورد نیاز خود آگاهی دارد. در چنین حالتی، مسئله به این صورت در می آید که برای تامین سرمایه باید از کدام منابع استفاده کند. اهمیت و حساسیت نظام بانکی در کل نظام اقتصادی و در تنظیم روابط و مناسبت های پولی هر کشور از یک طرف و تأثیر بسزای آن در صحنه اقتصاد جهانی از طرف دیگر، باعث گردیده تاصاحب نظران اقتصادی، بانک ها را بعنوان یکی از عوامل مؤثر در توسعه اقتصادی و شکل گیری ظرفیت و توان تولید کشورها به حساب آوردند. بانک ها به عنوان یکی از مهمترین ابزارهای اجرای سیاست های پولی در سیستم اقتصادی محسوب گردیده و هر گونه تغییر در کسب و کارهای بانکی می تواند بطور مستقیم و غیرمستقیم بر کل سیستم اقتصادی تأثیرگذار باشد. لذا بررسیتمامی عوامل موثر بر عملکرد مالی بانک ها و میزان تاثیر هر یک از این متغیرها، برای تصمیم گیری مدیران بانکی و سرمایه گذاران، بسیار حائز اهمیت بوده و امری ضروری می باشد. هدف از این تحقیق بررسی تاثیر ساختار سرمایه بر عملکرد مالی در بانکهای ایران می باشد. جامعه آماری این تحقیق بانک های منتخب ایران طی دوره زمانی پنج ساله 8811 تا 8831 و روش اقتصادسنجی مورد استفاده روش داده های تابلویی می باشد. نتایج تحقیق نشان می دهد که اثر متغیرهای ساختار سرمایه نسبت بدهی کل به دارایی کل، نسبت بدهی های بلند مدت به دارایی کل و نسبت بدهی به حقوق صاحبان سهام بر متغیر وابسته عملکرد مالی مثبت و معنادار است

کلیدواژه ها:

ساختار سرمایه ، عملکرد مالی بانک ، داده های تابلویی