نقش طبیعت و معماری بیونیک در پایداری شهری (نمونه موردی: منطقه 9 شهر مشهد)

امروزه علوم نظری بر شیوه های تحلیل علوم تجربی استوار است. در حقیقت، علوم برخاسته از قوانین طبیعت، همچون فیزیک، زیست شناسی و ... مبنای علوم و هنرهایی مانند معماری شده اند. از راه دقت و تفحص در معماری پدیده های طبیعی در مقیاس ذره و کلان اعم از جمادات، گیاهان، جانوران و در افقی وسیع تر، ابعاد وجودی انسان، می توان به دستاوردهای بزرگ معماری رسید که این امر نتایج پایداری را در محصولات معماری به وجود خواهد آورد . در این راستا امروزه مهندسی بیونیک با ایجاد تداخل بین اندیشه های زیست شناسان و مهندسان، پیشرفت های چشم گیری در عرصه ی تمام علوم بدست آورده و منجر به بهبود و سازگاری بهتر انسان و صنایع بشری با طبیعت شده است. در تحقیق حاضر هدف از انجام پژوهش بررسی و شناخت نقش طبیعت و الگوهای حاکم بر آن در ایجاد سازندهای معماری طبیعی و مصنوع (معماری بیونیک) وتاثیر آن ها بر پایداری شهری می باشد. لذا پژوهش حاضر از نوع کاربردی بوده و روش انجام تحقیق کتابخانه ای و توصیفی-تحلیلی می باشد .جمع آوری داده نیز به شکل اسنادی و میدانی صورت گرفته و ابزار جمع آوری داده مشاهده و مصاحبه بوده است. یافته ها حاکی از آن است که در منطقه 9 مشهد ، عناصر شاخصی همچون مجموعه کوهسر و مناطق طبیعی ماندگار پارک جنگلی وکیل آباد و خورشید که همگی در ذات ، نمودی از طبیعت هستند در ماندگاری ، دوام و پایداری شهری تاثیر گذار بوده اند.

کلیدواژه ها:

طبیعت ، پایداری ، معماری بیونیک ، پارک خورشید ، پارک وکیل آباد ، مجموعه کوهسر