الگوهای زیبایی شناسانه تزئینات در معماری اسلامی

زیبایی جاذبه ای است ازلی که هنر پل ارتباط بین آن و انسان است. درک زیبایی موهبتی الهی است که هنر بدون آن کالبدی است بی روح وخالی از جاذبه. زیبایی شناسی یکی از تأثیرگذارترین ارکان هویت ساز جامعه است که دارای ماهیتی علمی و کاربردی است که از فلاسفه گوناگون تأثیرات بسیاری پذیرفته است. انسان از زمانی که به معماری روی آورده به نیازهای روحی و باطنی و حس زیبایی شناسی نیز توجه داشته است. در طول تاریخ بشر همواره و بنا به دلایل گوناگون مایل به تزیین و زیبایی محل سکونت خود بوده است و این مسأله حتی در زندگی بشر اولیه که در غارها می زیست قابل مشاهده است. ظهور اسلام در کشورهای تازه مسلمان باعث تحول شگرفی در معماری این کشورها شد و کم کم معماری اسلامی پا به عرصه وجود گذاشت. هنرمندان مسلمان با تمرکز بر مفاهیمی چون هندسه و انتزاع که به ترتیب نماد نظم الهی در خلقت هستی و قدرت درک تصور بشر زمینی برای مفاهیمی غیر زمینی است، آثاری را خلق کرده است که مهمترین وجه تمایز آن با سایر فرهنگ ها و تمدن ها به خصوص تمدن های غربی همانا ابراز و انتقال مفاهیمی متفاوت و الهی است.هدف از این پژوهش درک مفهوم معماری اسلامی و بررسی معیارهای زیبایی شناسی در این دوره از تاریخ معماری با بررسی انواع تزئینات این برهه از زمان است. در مقاله حاضر ، با استفاده از روش تحقیق توصیفی _ تحلیلی و با بهره گیری از اسناد و مطالعات کتابخانه ای به تجزیه و تحلیل موضوع پرداخته شده است و با بررسی و تزئینات مختلف به رابطه تزئینات ومعماری می پردازیم.

کلیدواژه ها:

اسلام ، زیبایی شناسی ، معماری ، تزیینات