بررسی جلوه های پایداری در شعر إیاد عاطف حیاتله

واژه مقاومت و پایداری همواره با ظلم ستیزی عجین شده و آن را تداعی میکند. اگرچه ادبیات پایداری در طول تاریخ پیشینهای طولانی دارد؛ ولی گسترش ظلم و بیعدالتی و تقویت انگیزه دفاع از حق در شکلگیری و احیای آن نقش داشته است. زمانی مقاومتی صورت میگیرد که کس و یا کسانی بخواهند علیه دیگر و یا دیگرانی طغیان کنند. طبیعی است که طرف مقابل سعی میکند تا در مقابل این طغیان، مقاومت و آن را از خود دفع نماید. چنین مقاومتی، مشروع و شریف است چرا که هدف آن، برطرف ساختن ظلم و ستم و دفاع از بیگناهان است. ادبیات و شعر مقاومت، نه تنها در فلسطین بلکه خارج از مرزهای آن، در جان و رگ همه انسانهایی که قلبهایشان برایمظلومیت فلسطینیان و مبارزه و مقاومت برای تمسک به سرزمین مقدسشان میتپد، ریشه دوانیده است. زبان شعر مقاومت، اصولاً زبانیحماسی و صریح است که یأس و ناامیدی در آن راهی ندارد. یکی از شاعران فلسطین در عرصه پایداری، ایاد عاطف حیاتله است که مبارزه طلبی، مبارزه با ناامیدی و ذلت و خواری، امید بازگشت به وطن و ستایش شهیدان و مبارزان از مهمترین جلوههای ادبیات پایداری در شعر اوست. این پژوهش بر آن است تا با روشی توصیفی تحلیلی به معرفی این شاعر و مؤلفههای او در عرصه ادبیات پایداری بپردازد.

کلیدواژه ها:

ادبیات پایداری ، فلسطین ، ایاد عاطف حیاتله ، شعر عرب ، جلوههای شعر پایداری