اثر روشهای مختلف خشک کردن برگ بلوط بر جمعیت پروتوزوآی شکمبه گوسفندان نژاد کردی

هدف از انجام این پژوهش بررسی اثر روش های خشک کردن مختلف برگ بلوط بر جمعیت پروتوزوآی شکمبه گوسفندان نژاد کردی بود. این آزمایش در قالب طرح پایه کاملا تصادفی و به صورت فاکتوریل 2×4 با سه تکرار برای هر تیمار آنالیز شد. تیمار های آزمایشی شامل: تیمار1: برگ بلوط خشک شده در آفتاب، تیمار2: در سایه، تیمار 3: در آون و تیمار 4: به روش انجماد بود. در همه تیمار های آزمایشی جمعیت پروتوزوآ تحت تاثیر پلی اتیلن گلیکول افزایش معنی داری را نشان دادند (01/0>p). بیشترین و کمترین جمعیت پروتوزوا به ترتیب در تیمار انجماد و آون مشاهده شد (05/0>p). در کل با توجه به نتایج این پژوهش به نظر می رسد که روش خشک کردنی که در آن از دماهای بالا برای خشک کردن استفاده می شود باعث غیر فعال کردن تانن می شود و از آنجایی که تانن اثر منفی بر جمعیت پروتوزوآیی دارد در تیمارهایی که در آن دما بالاتر است باعث افزایش جمعیت پروتوزوآ در شکمبه این گوسفندان شد.

کلیدواژه ها:

پروتوزوآ ، تانن ، روش خشک کردن برگ بلوط ، پلی اتیلن گلیکول