بررسی هیجان خواهی در دختران ورزشکار تیمی و انفرادی با همتایان غیرورزشکار

هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی هیجان خواهی در دختران ورزشکار تیمی و انفرادی با همتایان غیرورزشکار بود.روش: روش پژوهش توصیفی از نوع علی- مقایسه ای بود. جامعه پژوهش حاضر را کلیه دانشجویان دختر دانشگاه تبریز در سال تحصیلی 601394 تشکیل میدادند که از جامعه مورد مطالعه تعداد 60 نفر دانشجوی دختر ورزشکار عضو رشته های تیمی (فوتبال، والیبال و بستکبال) و 60 نفرمربوط به رشته های انفرادی (کشتی، جودو و دومیدانی) که حداقل 1 سال سابقه ورزشی مستمر در این رشته ها را داشتند، انتخاب شدند. افرادغیرورزشکار نیز به تعداد 60 نفر از بین دانشجویان دختر دانشگاه تبریز که عضو رشته های تیمی و انفرادی نبودند و از نظر مشخصات دموگرافیکیشرایط یکسانی با ورزشکاران داشتند با روش همسانسازی فردی از بین دانشجویان رشته های مختلف در مقاطع تحصیلی متفاوت انتخاب شدند ومورد بررسی قرار گرفتند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه هیجان خواهی آرنت استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها نیز از آزمون تحلیلواریانس و تعقیبی توکی استفاده شد.یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که بین دختران ورزشکار تیمی و انفرادی و افراد غیرورزشکار در متغیر هیجان خواهی و مؤلفه های آن تفاوتمعناداری وجود دارد. به طوری که دختران ورزشکار انفرادی نسبت به ورزشکاران تیمی و غیرورزشکار از میانگین هیجان خواهی بالاتریبرخوردارند. همچنین ورزشکاران تیمی نیز نسبت به غیرورزشکاران دارای میانگین هیجان خواهی بالاتری هستند.نتیجه گیری: بنابراین می توان گفت که توجه به ویژگی های شخصیتی ورزشکاران می تواند در تصمیم گیری برای انتخاب و شناسایی استعدادهایمناسب در سطوح قهرمانی تأثیرگذار باشد.

کلیدواژه ها:

ورزشکاران ، دختران غیرورزشکار ، هیجان خواهی