بررسی وضعیت بهداشتی ماهی سفید انگشت قد پرورشی در مزرعه مرکز تحقیقات برنج کشور جهت رهاسازی به منابع آبی داخل استان گیلان

سال انتشار: 1384
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,253

متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

ICMST06_183

تاریخ نمایه سازی: 18 دی 1384

چکیده مقاله:

ماهی سفید با نام علمی Rutilus frisii kutum Kamensky از جمله ماهیان استخوانی و یکی از با ارزش ترین گونه های اقتصادی سواحل جنوبی دریای خزر می باشد که میزان ذخایر آن در سالهای اخیر بدلیل صید برداشت بی رویه بطور چشمگیری کاهش یافته است. هم اکنون شرکت سهامی شیلات ایران به منظور افزایش و بازسازی موجودی این ماهی هر ساله اقدام به رهاسازی بچه ماهیان سفید در رودخانه های منتهی به حوزه جنوبی دریای خزر می نماید. یک بررسی بروی بچه ماهیان سفید پرورش یافته آماده جهت رهاسازی به منابع آبی داخل استان گیلان در ایستگاه تحقیقات برنج (دولتی) واقع درحومه شهر رشت انجام گردید. در این پژوهش، ازتاریخ 7/7/83 لغایت 11/8/83، تعداد کل 212 عدد بچه ماهی سفید با میانگین وزن 10 گرم مورد مطالعه قرار گرفتند. از این تعداد در مجموع 114 عدد ماهی به چهار جنس انگل به نامهای دیپلوستوموم، داکتیلوژیروس، ژیروداکتیلوس و تریکودینا آلوده بودند، که در این بین گونه دیپلوستوموم اسپاته سئوم از عدسی چشم، داکتیلوژیروس از آبشش، ژیروداکتیلوس از پوست و تریکودینا دورگویی از پوست و آبشش ماهیان جداسازی گردیدند. Dactyogyrus sp بامیزان شیوع 9/41% بیشترین درصد فراوانی و Gyrodactylus sp با 4/1% کمترین درصد فراوانی را بخود اختصاص داده اند. حداکثر دامنه شدت انگل در Trichodina sp (15-12 عدد) و حداقل دامنه شدت در مورد Gryodactylussp (2-1 عدد) مشاهده شد. همچنین بالاترین میانگین شدت آلودگی (3/1 عدد) به منوژن Gyrodactylus sp. تعلق داشت. با توجه به میزان نسبتا بالای شیوع و شدت آلودگی بویژه در مورد داکتیلوژیروس و تریکودینا لازمست تا با بکارگیری درمانهای خارجی و اعمال روشهای مناسب مدیریت بهداشتی وپیشگیری مانند استفاده از داروی تری کلروفن یا زهکشی و خشکاندن استخرهای آلوده، اصلاح تراکم ماهیان در استخر و جلوگیری از آلوده شدن آب استخر بوسیله مواد آلی بیش از حد استاندارد و سرانجام نگهداری استخر پس از آبگیری بمدت یک هفته بدون ماهی، می توان در جهت کنترل و بهبود وضعیت بهداشتی اینگونه مزارع پرورش ماهی اقدام نمود.

نویسندگان

مهرداد اصغرنیا

دامپزشک - کارشناس بخش بهداشت و بیماری های آبزیان

غلامرضا مهدیزاده

کارشناس ارشد بخش بهداشت و بیماری های آبزیان