برخی ملاحظات نظری پیرامون ضرورت بازاندیشی در راهبرد سیاست خارجی جهت تحقق توسعه پایدار

اتخاذ سیاستهای راهبردی بهمنزله چارچوبی جهت روند کاهش مشکلات و دستیابی به منافع بیشتر تلقی میشود، اما گاه سیاستهای راهبردی خود میتواند نهبخشی از راهحل بلکه بخشی از مشکلات عرصه سیاست باشد. با توجه به متغیر بودنبرای » ضرورت « عرصه سیاست داخلی و جامعه بینالملل، توجه به مقتضیات زمان و مکان امری ضروری است. پرداختن به این هر نظام سیاسی که در عرصه جامعه بینالملل خواستار تثبیت حضور، حفظ پویایی و کسب موقعیت درخور توجه است امری اجتنابناپذیر است. تغییر و سیالی جامعه بینالملل برخلاف تصور رایج بازخوانی و بازاندیشی استراتژیها و رهیافت یک نظامسیاسی را در سه وجه اساسی در حوزه دیپلماسی طلب میکند: -1 تغییر در پارادایم نظری -2 تغییر در الگو و روشهای سیاستگذاری -3 تغییر در مکانیسم و روشهای اجرالذا به نظر میرسد همپوشانی با حفظ هویت سیاسی با نظام بینالمللی زمانی امکانپذیر است که استراتژیهای نظام سیاسی با روزآمدی و امکان افزایش کارآمدی امکان تحقق دیپلماسی نوین را امکانپذیر سازد.در همین راستا سؤال این پژوهش با فاصله گرفتن از رهیافت تبیینی، 1 متأثر از رهیافت تکوینی 2 به دنبال این است که دریابد چگونه بازاندیشی راهبرد سیاست خارجی مبتنی بر دیپلماسی نوین میتواند به تحقق توسعه پایدار 3 کمک کند. در راستای پاسخ به سؤال این پژوهش این مطلب عنوان میشود که با بازاندیشی در رویکرد استراتژیک به معنای تأکید بر تشابهات بنیادی 4 و با بهرهگیری از دیپلماسی انتقادی 5 و گسترش زمینههای همکاری متوازن میتوان به تحقق توسعه پایدار کمک کرد.

کلیدواژه ها:

راهبرد ، دیپلماسی انتقادی ، چرخه تعارض ، توسعه پایدار ، تشابهات بنیادی ، تفاوتهای بنیادی