تحلیل رابطه بین ناکارایی سرمایهگذاری و کیفیت گزارشگری مالی با تمرکز براثر اهرم مالی

این پژوهش به بررسی تأثیر اهرم مالی بر رابطه بین کیفیت گزارشگری مالی و ناکارایی سرمایهگذاری پرداخته است. اگر شرکتی پروژههایی با خالص ارزش فعلی مثبت انتخاب نماید، به لحاظ سرمایهگذاری کارا است؛ منظور ازناکارایی سرمایهگذاری، گذر ازفرصتهای سرمایهگذاری )سرمایهگذاری کمتر از حد( یا انتخاب پروژههایی با خالص ارزش فعلی منفی )سرمایهگذاری بیشتر از حد( است. دراین پژوهش، سرمایهگذاری موردانتظار تابعی از متغیرهای باوقفه فرصت رشد و جریان وجوه نقدعملیاتی است؛ بر این اساس سرمایهگذاری کمتر از حد )انحراف منفی از سرمایه- گذاری مورد انتظار( و سرمایهگذاری بیشتر از حد )انحراف مثبت از سرمایهگذاری مورد انتظار( به عنوان معیارهای ناکارایی سرمایهگذاری منظور شدند.کیفیت گزارشگری مالی بر اساس کیفیت اقلام تعهدی اندازهگیری شده است. اهرم مالی نیز به عنوان متغیر مداخلهگر بر اساس نسبت ارزش دفتری بدهیها به ارزش دفتری داراییها اندازهگیری شد. نمونه آماری پژوهش در برگیرنده 942 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در دوره زمانی 6 ساله از6836 تا 6826 است. برای آزمون فرضیهها از رگرسیون ترکیبی و همچنین رگرسیون لوجیت باینری استفاده شد. نتایج نشان داد رابطه معنیدار و منفی بین کیفیت گزارشگری مالی وناکارایی سرمایهگذاری وجود دارد. همچنین نتایج نشان دادکه تعامل بین اهرم مالی و کیفیت گزارشگری مالی اثر معکوس بر ناکارایی سرمایهگذاری دارد. ضمن این که اهرم مالی از اثرگذاری منفی در مشاهدههای دارای کم سرمایهگذاری و از اثرگذاری مثبت در مشاهدههای دارای بیش سرمایهگذاری برخوردار است.

کلیدواژه ها:

ناکارایی سرمایهگذاری ، کیفیت گزارشگری مالی ، اهرم مالی