تعهدسازمانی، به عنوان متغیر میانجی روابط حلقوی عدالتسازمانی، رفتارشهروندی- سازمانی، اعتماد سازمانی و حمایت سازمانی (مطالعه موردی: دانشگاه آزاد مشهد)

هدف از پژوهش حاضر، مدلسازی بهینه متغیرهای سازمانی جهت بهبود مدیریت منابع انسانی است. بهاینمنظور، با مطالعه پیشینه تحقیق مدلی طراحی و آزمون گردید. این پژوهش به لحاظ هدف کاربردی و بهلحاظ روش توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری تحقیق حاضر، کارکنان دانشگاه آزاد اسلامیواحد مشهد به تعداد 1451 بود که حجم نمونه ای به تعداد 300 نفر با استفاده از جدول مورگان انتخابشدند. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه 29 سؤالی محققساخته استفاده شد. با توجه به اینکه هدف،آزمون مدل خاصی از رابطه بین متغیرهاست از تحلیل مدل معادلات ساختاری (SEM) استفاده شد. نتایج بیانگر تأیید مطلوبیت مدل پیشنهادی بود. به این معنی که تعهدسازمانی به عنوان متغیر میانجی، کلیه روابط بین متغیرهای عدالت سازمانی، رفتار شهروندی سازمانی، اعتمادسازمانی و حمایت سازمانی راتقویت می نماید و اثرغیر مستقیم متغیرها بر یکدیگر از طریق متغیر تعهد سازمانی، از اثرمستقیم دو متغیرقویتر است. در پایان پیشنهاداتی با توجه به نتایج هر یک از فرضیات، ارائه شد.

کلیدواژه ها:

تعهد سازمانی ، متغیرمیانجی ، عدالت سازمانی ، رفتار شهروندی سازمانی ، اعتماد سازمانی ، حمایت سازمانی