تعامل چند جانبه گرایی و منطقه گرایی در عصر جهانی شدن

نحوه تعامل چند جانبه گرایی حاکم بر گات/ سازمان جهانی تجارت و منطقه گرایی حاکم بر گروه بندی های ترجیحی، یکی از مسائل مهم و پیچیده عرصه تجارت بین الملل است. در حالی که چند جانبه گرایی بر عدم تبعیض (با تکیه بر اصول رفتار ملی و ملت کامله الوداد) در تجارت بین الملل تأکید دارد. منطقه گرایی به رفتارهای ترجیحی میل می کند. با این وجود، هر دو به موازات هم رشد کرده اند و اغلب دولت ها از هر دو گزینه در کنار هم استفاده می کنند، به خصوص طی یکی دو دهه اخیر که در پی مذاکرات دور اوروگوئه، توافق های گسترده ای به صورت چند جانبه به عمل آمده و سازمان جهانی تجارت جایگزین گات شده، موج نوین وگسترده ای از منطقه گرایی رشد یافته است. با وجود نا هم خوانی هایی که به صورت کلی بین چند جانبه گرایی و منطقه گرایی مطرح است، شرط «بازبودن» می تواند منطقه گرایی را در سازگاری و حتی تکمیل چند جانبه گرایی قرار دهد.

کلیدواژه ها:

گات/ سازمان جهانی تجارت ، عدم تبعیض ، چند جانبه گرایی ، دور اوروگوئهف گروه بندی های ترجیحی ، منطقه گرایی ، اتحادیه های گمرکی ، حوزه های تجارت آزاد ، اپک