مطالعه و مقایسه ی فرآیند تزریق گاز به صورت امتزاجی و غیر امتزاجی جهت افزایش برداشت به شاخص یکی از مخازن نفتی شکافدار

در حین اکتشاف اولیه، نفت زیادی در مخزن باقی می ماند، تزریق گاز اجازه بازیافت مقدار قابل توجهی از نفت ماتریکس را به وسیله ریزش ثقلی می دهد. با این حال در مواردیکه تراوایی پایین، سایز بلوک های ماتریکس کوچک و فشار موئینگی گاز به نفت زیاد است، بازده ریزش ثقلی اغلب پایین می باشد. بنابراین بازیافت ناشی از انتقال جرم در سیستم گاز – نفت در داخل بلوک های ماتریکس باید به سمت بهبود تولید هدایت شود. تزریق گازروشی است که عمدتا ضریب بازیافت از میدان های نفتی ایران را افزایش می دهد. با در نظر گرفتن اینکه ایران دارنده دومین ذخایر گازی جهان است، چنین پروژه هایی از لحاظ اقتصادی خیلی مناسب هستند. به همین منظوردر این تحقیق نتایج عملکرد تزریق گاز به شاخص یکی از مخازن نفتی ایران مورد ارزیابی قرار گرفته است. با توجه به محاسبات انجام شده مشخص گردید که حداقل فشار امتزاج گازهای تزریقی نقش اساسی در میزان راندمان بازدهی دارد. اختلاف فاحش میان میزان بازیافت نفت حاصل از تزریق گاز غیر امتزاجی و تزریق گاز امتزاجی بیانگراین مطلب می باشد. از دیگر عوامل پایین بودن بازدهی تولید در سناریوی امتزاجی، می توان به بالاتر بودن حداقلفشار امتزاجی در مخازن شکافدار، در مقایسه با مخازن معمولی، اشاره کرد. این نظریه مبتنی بر حاکم بودن نفوذ مولکولی و جریان چند بهدی در مخازن شکافدار می باشد. جابه جایی امتزاجی در مخازن شکافدار، تنها در صورتی ممکن است که مایع تزریقی، توانایی ممزوج شدن کامل با نفت را داشته باشد. در غیر این صورت، هنگامی کهدر یک بلوک ماتریکس نفتی، عمل امتزاج در بخش بالایی آن صورت گیرد، میزان گرانروی نفت در آن قسمت،کمتر از میزان گرانروی در بخش پایینی آن خواهد بود. در چنین وضعیتی، در قسمت بالای بلوک که گرانروی کمتری دارد، نفت به جای حرکت در جهت عمودی، از قسمت های جانبی بلوک، جریان می یابد که بر اثر آن، امکان ادامه فرایند امتزاجی از بین می رود.