مطالعه آزمایشگاهی تاثیر میزان شوری آب تزریقی بر بازیافت نفت در فرآیند آشام خودبخودی مخازن کربناته

آشام خودبخودی یکی از مهمترین فرآیندها در بهبود برداشت نفت، مخصوصاً در مخازن کربناته شکافدار با تراوایی پایین بلوک ماتریکس محسوب میشود. اگر سنگ آهک نفت دوست باشد، این فرایند دیگر روی نمیدهد. مطالعات گذشته نشان دادهاند که آب دریا توانایی افزایش آب دوستی را دارد. یون سولفات در آب دریا میتواند شرایط ترشوندگی سطح آهک را مخصوصاً در دماهای بالا تغیر دهد. پتانسیل تاثیر شوری آب بر روی بازیافت نفت در مورد مخازن کربناته هنوز به طور کامل مورد بررسی و آزمایش قرار نگرفته است. در این مقاله به صورت آزمایشگاهی اثر کاهش شوری آب تزریقی بر روی بازیافت نفت در فرآیند آشام خودبخودی تحت دمای 110 مطالعه شده است و بازیافت نهایی آن با آب سازندی با شوری بالا به عنوان سیال مبنا مقایسه شده است. مشاهده شده است oC که کاهش شوری آب تزریقی باعث افزایش نرخ آشام و بازیافت نفت در مقایسه با آب سازند در دمای مذکور میگردد. به همین ترتیب در این کار نیز ضریب بازیافت آب دریا رقیق شده (به نصف شوری اولیه) بعنوان آب با شوری پایین در مقایسه با ضریب بازیافت آب سازندی بیشتر بوده و به ترتیب در حدود 18 % و 12 % نفت درجای مغزه بدست آمده است

کلیدواژه ها:

ازدیاد برداشت نفت ، تزریق آب با شوری پایین ، آشام خودبخودی ، تغیر ترشوندگی ، یونهای ایجادکننده پتانسیل