گردشگری و توسعه پایدار در شهر ایرانی- اسلامی

قدمت تمدن و فرهنگ ایران زمین و تاثیر و تاثر آن با سایر فرهنگ ها و تمدن های جهان واقعیتی انکار ناپذیر است. همان گونه که در طول تاریخ شهرها محل تجلی تمدن بشری بوده اند، دیرینگی شهرنشینی در ایران سبب تعمیق فرهنگ شهرنشینی و مظاهر تمدن شده است. از جمله اینکه مروری بر سیر تحول در شهرهای ایرانی معلوم می دارد که شهرهای ایران پس از ورود به اسلام به این سرزمین دچار تغییرات کالبدی فراوانی نسبت به اسلاف خود شده اند. طبیعی است که این تغییرات از تغییر نگرش مردم این سرزمین در پایگاه های اعتقادی و مشرب های فکری آنان نشات می گیرد. گردشگری شهری که امروزه به عنوان یکی از مهمترین صنایع جهان شناخته می شود، نه تنها از لحاظ اقتصادی بلکه به دلیل معرفی و شناساندن تاریخ و فرهنگ شهرهای مختلف، مطرح است. در گردشگری، بررسی تمایل به بازدید گردشگران از جاذبه های شهر ایرانی- اسلامی راهنمای سودمندی برای برنامه ریزان و بازاریابان این صنعت است. اطلاعات مورد نیاز به روش اسنادی و کتابخانه ای جمع آوری شده است. براساس نتایج این تحقیق، نظام صورت بخش معماری می تواند به مثابه ی دستگاهی زبان گونه، بر وجود ابزارهای بیانی دلالت داشته باشد که تحقق تبیین اثر را سبب می شوند. ساختار و مفاهیم بنیادین شهر ایرانی- اسلامی می تواند به عنوان یکی از منابع مهم رقابت پذیری مقصد ایران و نماد فرهنگ ایرانی در نظر گرفته شود و گردشگری به عنوان یک اولویت در دستور کار برنامه ریزان قرار گیرد و بهره برداری لازم از این پتانسیل در راستای توسعه اقتصادی انجام گیرد.

کلیدواژه ها:

گردشگری ، توسع پایدار ، شهر ایرانی اسلامی