مسکن به عنوان ماوای آرامش خانواده و طراحی معماری داخلی و دکوراسیون

خانه فضایی ایست مرتبط که آدمی از دیرباز به طور روزمره از آن تاثیر گرفته و بر آن تاثیر میگذارد و خانه اولین فضایی است که آدمی احساس تعلق فضای را در آن تجربه می کند. احداث یک خانه پدیده ای فرهنگی محسوب شده و شکل و سازمان فضایی آن به شدت تحت تاثیر فرهنگی است که به آن تعلق دارد. خانه ظرف زندگی است از این رو مابرای زندگیمان ظرفی طراحی می کنیم که تمام نیازهایی که از داشتن مسکن انتظار میرود را برآورده سازد.از اساسی ترین و مهمترین نیازهای انسان که می توان نام برد نیاز به آرامش می باشد که آرامش وقتی حصول می یابد که روح وجسم انسان در آسایش باشد. آسایش روح وجسم را فاکتورهای متعددی برآورده می سازند. یکی از مهمترین فاکتورهایی که دستیابی به این مهم را به راحتی به ارمغان می آورد طراحی داخلی و دکوراسیون می باشد.ازاین رو در مقاله حاضر سعی بر تبیین الگوهای صحیح طراحی معماری داخلی ودکوراسیون شده است .از طرفی دیگر بررسی آموزه های دینی و اسلامی در ارتباط با ویژگی های خانه مطلوب با مقولاتی مانند توصیه به داشتن حریم خانه،پرهیز از اشترا متقابل، نور در خانه، پرهیز از بیهودگی، ایجاد آرامش، امنیت، سکون و ... مواجه می شویم. لذا باتوجه به فرهنگ غنی ایران زمین و همچنین براساس موارد مطرح شده در مسکن مطلوب در اسلام، نیاز به شناخت و بیان عناصر و ویژگی های موجود در طراحی مسکن ایرانی بر اساس فرهنگ ایرانی و مباحث مطرح شده در دین و شریعت، احساس می شود. از این رو مقاله حاضر با هدر تبیین الگوهای طراحی مسکن با توجه به مقوله فرهنگ با در نظر داشتن مفاهیمی چون قلمرو، مقیاس انسانی، خلوت و… به نگارش درآمده است. نتایج نیز بیانگر آن است که در الگوهای طراحی معماری مسکن علاوه بر جنبه سرپناه بودن خانه به عنوان نقش اصلی آن، جنبه والای خانه که ایجاد محیطی مطلوب برای زندگی براساس فرهنگ ایرانی است، نیز بایستی بیش از پیش مورد توجه قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

خانه ایرانی ، هویت فرهنگ ، هویت سنت ، تعلق فضایی