بومی سازی فناوری سازه های جمع شونده راهی برای رسیدن به یک فضای معماری منعطف در ایران

فناوری سازه های باز و بسته شونده , ادبیات موضوعی وسیع در پهنه جهان دارد. این در حالی است که هر کشور نیز به تناسب هویت , اقلیم و شناختی که از معماری خود دارد , تلاش کرده است به بدنه موجود علم در این زمینه , تکتولوژی بومی شده خود را بیفزاید. تفکر انعطاف پذیری و البته باز و بسته شوندگی در معماری قدیم ایران در مصادیقی همچون ارسی ها و پوش ها و .... وجود داشته است. لذا این مقاله بر آن است که با تجزیه و تحلیل ساختار های باز و بسته شونده به ارزیابی قابلیت های آنها در جهت ایجاد زبانی جدید در انواع معماری باشد که پاسخگوی فضاهای انعطاف پذیر در معماری ایران می باشد. به منظور دست یابی به این هدف از روش تحقیق ترکیبی (توصیفی- تحلیلی) با استفاده از مطالعات کتابخانه ای-اسنادی در چارچوب پژوهش های کاربردی استفاده می شودتا با شناخت سازه باز و بسته شونده بتوان به بنایی پایدارتر، انعطاف پذیرتر و همچنین قابلییت تطبیق با شرایط محیطی به منظورکاهش مصرف انرژی و افزایش دهانه های سازه دست یافت.

کلیدواژه ها:

سقف باز و بسته شونده ، معماری انعطاف پذیر ، سیستم های سازه ای نوین ، بومی سازی تکنولوژی