مصالح سبز و کاربرد آن در جهت کاهش مصرف انرژی و میزان آلایندگی محیط زیست (نمونه های موردی : ساختمان فدرال سانفرانسیسکو و مرکز بین المللی هیفر در آمریکا)

مصالح ، تکنولوژی و معماری از ابتدای ساختمان سازی دارای رابطه ای تنگاتنگ با یکدیگر بوده اند و از یکدیگر تبعیت می نمایند و می توان گفت این ارتباط تقریبا جدایی ناپذیر است. مصالح به تنهایی وسیله تکمیل ساختمان است و عملکرد ساختمان نیازمند تکنولوژی می باشد. تکنولوژی ها و مصالح ساخت و سپس اداره ساختمان تاثیر نامناسبی بر محیط طبیعی در مقایسه با نقش آن در اقتصاد دارد. معماران باید بر استفاده از مصالح و تکنولوژی های بادوام ، نیازمند نگهداری کمتر ، قابل استفاده مجدد و اقتصادی تمرکز داشته باشند. مصالح و تکنولوژی باید شامل المانهایی با کمترین انتشار آلودگی باشند و به عبارت بهتر در زمان انتخاب مصالح باید سه ویژگی مهم دوام ، نگهداری و قابلیت دسترسی منطقه ای در نظر گرفته شوند. در این مقاله ساختمان فدرال سانفرانسیسکو و همچنین ساختمان مرکز بین المللی هیفر به عنوان نمایندگانی از ساختمانهای با مصالح و تکنولوژی سبز و در جهت کاهش آلایندگی محیط مورد بررسی قرار می گیرند. در بررسی این ساختمانها و نمونه های مشابه در می یابیم که تکنولوژی اس تفاده از این نوع مصالح ، روش های به کارگیری آنها و همچنین بازدهی اقتصادی این قبیل ساختمانها ، در فرآیند ساخت و ساز داخل کشور به راحتی قابل حصول و دسترسی می باشد و در بعد ملی هزینه استفاده از این نوع مصالح با توجه به مباحث مرتبط با انرژی و آلایندگی محیط و همچنین ساخت و ساز پایدار بسیار ناچیز است.

کلیدواژه ها:

مصالح سبز ، تکنولوژی سبز ، آلایندگی محیط ، فرآیند ساخت