نقش طبیعت و ادراک آن بر جنبه های روانشناختی و اجتماع پذیری فضاهای دانشگاهی

امروزه با توجه به افزایش رو به رشد دانشجویان از یک سو و گسترش مؤسسات آموزش عالی از سوی دیگر، هدف اصلی از ایجاد فضاهای آموزشی، پاسخگویی به نیازهای کمی دانشجویان بوده است. این امر باعث به وجود آمدن فضاهای آموزشی در ساختمان های بسته و بعضا فاقد فضاهای باز می باشد که منجر به کاهش تعاملات اجتماعی و اثرات منفی بر روح و روان کاربران دانشگاهی و غفلت از اهمیت فضاهای سبز بسترساز برای این تعاملات اجتماعی شده است. از این رو تحقیق حاضر بر آن است تا با تأکید بر نقش طبیعت و ادراک آن در فضاهای آموزشی تأثیر آن را بر روح و روان کاربران و چگونگی اجتماع پذیر کردن محیط های کالبدی جهت اشتیاق به فعالیت در فضاها مورد ارزیابی قرار دهد. آنچه که این مقاله به آن پرداخته، جنبه های مختلف کارکرد طبیعت در فضاهای آموزشی است که می تواند عامل مهمی در اجتماع پذیر کردن و در نتیجه کارآمد کردن این فضاها باشد. بدین منظور ابتدا با پرداختن به تئوری های نظریه پردازان و مرور سوابق موضوع، اجتماع پذیری محیط کالبدی و نقش طبیعت و اثرات آن بر روح و روان کاربران مورد بررسی قرار می گیرد و در ادامه چگونگی اجتماع پذیری محیط کالبدی در تعامل با محیط طبیعی مورد ارزیابی واق می گردد. در پایان به ارائه راهکارهای عملی طراحی با توجه به نتایج به دست آمده پرداخته می شود.

کلیدواژه ها:

اجتماع پذیری ، ادراک ، طبیعت ، اثرات روانشاختی ، محیط کالبدی