تعاریف و مفاهیم بیونیک در معماری

معماران و طراحان ساختمان معتقدند که طرح های الهام گرفته از طبیعت, می تواند به کاهش صدمات زیست محیطی ناشی از ساختمان ها کمک شایانی کند. بیونیک که به آن بیومتریک یا مهندسی خلاق زیستی هم می گویند کاربرد سامانه و روش های بیولوژیکال موجود در طبیعت در سیستم های مهندسی و فناوری های مدرن است. یکی از اولین موارد استفاده از آفرینش های طبیعی برای نو آوری در معماری را در ابتدا نیمه دوم قرن نوزدهم مشاهده می کنیم. متخصصان انگلیسی در سال 1846 برای نخستین بار موفق به پرورش نوعی نیلوفر آبی عظم در اروپا شدند مه قطر برگ های آن به دو متر می رسید. پاکستون, معمار انگلیسی تبار, با دیدن استحکام برگ های, زین نیلوفر آبی به مطالعه قفسه بندی مدور و ساختار شعاعی این گل پرداخت. حاصل این تفحص ابدا ساختاری جدیدی برای سقف شیشه ای در معماری بود که در قصر کریستال نمایشگاه جهانی لندن در سال 1851 عرضه و به صورت نظری باقی می مانند. طراحان برای استفاده و تقلید از فرم های طبیعی تا کنون دو شیوه را به کار برده اند. شیوه اول اینکه هدف طراح فقط تقلید از ظاهر خارجی فرم های طبیعی باشد که در این صورت ساختمان ها فقط بازتابی از زیبایی ظاهری موجود در طبیعت محیط اطراف می باشند. شیوه دوم آن که طراح از فرایند هایی که فرم های طبیعی را شکل داده اند, برای خلق طرح های جدید الهام می گیرد. برای توسعه و پرورش فرم های معماری که در طبیعت یافت می شوند, قوانین اساسی وجود دارد که می توان آنها را در اغلب ساختمان های بدیع و نوین به کار برد. نتیجه این کار طرحی عالی است که کارایی سازه ای, نیازهای عملکردی و زیبا شناسی با یکدیگر ترکیب شده اند.درس هایی که از طبیعت آموخته می شوند و به طور مناسب به کار می روند, نه فقط تقلید محض از آن ( تارپوردی و دلفان، 1389)

کلیدواژه ها:

بیونیک ، طبیعت ، الگو برداری ، بیولوژی ، معماری