مدیریت تعارض و اولویت استراتژی دانشجویان در هنگام تعارض با اساتید

این پژوهش به بررسی استراتژی های مدیریت تعارض دانشجو با استاد می پردازد. جامعه آماری این پژوهش توصیفی، شامل کلیه دانشجویان مقاطع مختلف تحصیلی دانشگاه شهید چمران اهواز است که به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای 220 نفر از آنها به طور تصادفی انتخاب شدند. ابزار این پژوهش پرسشنامه ی محقق ساخته ای بود که بر اساس سبک های تعارض توماس(1977) و استراتژی های مدیریت تعارض پونتام و ویلسون طراحی، و ضریب آلفای کرونباخ آن75/0 بود. در تجزیه و تحلیل داده ها از آماره های توصیفی و آمار استنباطی ( شامل: آزمون فریدمن، آزمونT و آزمون F یا واریانس یک طرفه آنوا) استفاده گردید. بر اساس نتایج این پژوهش، به ترتیب استراتژی راه حل گرایی با میانگین 68/2در اولویت اول کاربرد بوسیله دانشجویان، و پس از آن استراتژی عدم مقابله با میانگین 31/2 و استراتژی کنترل با میانگین01/1 در اولویت بعدی استفاده بوسیله دانشجویان قرار داشتند. همچنین در سطح 05/0 بین دانشجویان دختر و پسر از لحاظ انتخاب و اولویت استراتژی مدیریت تعارض تفاوت معناداری وجود نداشت، اما بین سن و انتخاب استراتژی تفاوت معنا دار بود. تفاوت معنی داری نیز بین دانشجویان با مقاطع تحصیلی مختلف در انتخاب دو استراتژی راه حل گرایی و عدم مقابله وجود داشت.

کلیدواژه ها:

تعارض ، استراتژی تعارض ، سبک تعارض ، مدیریت تعارض ، تعارض دانشجو با استاد