بررسی نظام تقسیمات سیاسی کشور و تاثیر آن در تراکم جمعیت و مدیریت شهری

یکی از عمده ترین مسائلی که فراروی کشورهای در حال توسعه قرار دارد، دستیابی به توسعه پایدار و عدالت اجتماعی است. به دلیل اهمیت کارکرد تقسیمات کشوری در توسعه، هرکشوری با تاکید بر توسعه پایدار، سعی بر انتخاب ساختار تقسیماتی دارند که تاثیر گذاری بهینه در جهت دستیابی به مضمون فوق در محیط جغرافیایی را در پی داشته باشد. نظام تقسیمات کشوری می تواند متضمن روش هایی در جهت تجدید نظر در مقررات و رویه ها باشد تا از آن راه شرایط تحقق توسعه اقتصادی و اجتماعی و به ویژه توسعه پایدار را فراهم آورد. خاستگاه اصلی این عدم تعادل را باید در وضعیت طبیعی و جغرافیایی متفاوت جستجو کرد اما سیاست ها و راهبردهای اداری چه در سطح ملی و چه در سطح منطقه ای و بین المللی، در ایجاد و یا تشدید این عدم تعادل ها، نقش بسزایی داشته است. انتخاب ارادی قطب های رشد، سیاست وارداتی و صادراتی، ایجاد و تجهیز شبکه های زیربنایی و اتکای اصلی به نفت، موجب فراموش شدن ماندن قابلیت های ارزشمند مناطق کشور، از دید تصمیم گیران ملی شده است. نابرابری های کلان موجود در کشور ، نوعی دوگانگی در امر توسعه را موجب شده است پدیده (مرکز - پیرامون) در سطح منطقه ای و استانی نیز شکل گرفته است. در این راستا هدف از این مطالعه بررسی نظام تقسیمات کشور و منابع تهدید و نارسایی های متعدد با تاکید بر تمرکزگرایی در شهرها و بیان راه حل در این تحقیق می باشد

کلیدواژه ها:

تقسیمات کشور ، تمرکز گرایی ، مدیریت شهری