عرصه های عمومی و فضاهای شهری در شهرهای جدید ایرانurban publlic space in Iranian new Towns

سال انتشار: 1384
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 744

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

ICONT01_027

تاریخ نمایه سازی: 16 خرداد 1394

چکیده مقاله:

[توضیح: مقالات این کنفرانس فقط به صورت چکیده در مجموعه سیویلیکا نمایش شده است] از مهمترین اهداف ایحاد مکان های جدید برای زیست انسان ها بنای ساختمان ها و فضاهای شهری در قالب عرصه های خصوصی و عمومی با هدف تامین مکان برای فعالیت های جاری و بالقوه انسان و جامعه است. محیط زندگی را می توان در قالب سه گروه تعریف و طبقه بندی نمود. 1. محیط طبیعی Ecological Environment 2. محیط کالبدی Architectural and urban Enveronment3. محیط اجتماعی و فرهنگی Social and cultural Enveronment که در طراحی شهری جدید توجه به ابعاد مذکور ضرورتی اجتناب ناپذیر تلقی می گردد و می توان طرح ها و شهرهای ساخته شده را از دیدگاه و ابعاد بالا مورد ارزیابی قرار داد. این مقاله با ابعاد اجتماعی فرهنگی و رابطه بین محیط کالبدی و رفتارهای انسانی خواهد پرداخت. فقدان فضاهای شهری و عرصه های عمومی در مقیاس انسانی و متناسب با شرایط فرهنگی، اجتماعی و اقلیمی یکی از مهمترین کمبودها و مشکلات در شهرهای جدید ایران محسوب می گردد. زندگی انسان در محیطی اجتماعی و فرهنگی جریان دارد و ادراک انسان از محیط تحت تاثیر عواملی است که با آنها انس گرفته است. محیط زندگی را میتوان مجموعه ای از قرار گاه های رفتاری تلقی نمود که با هم فصول مشترکی داشته و دارای دو عنصر اساسی محیط فیزیکی و الگوی رفتاری می باشد. تشخیص و بررسی نظام های موجود فعالیت و نظام های بالقوه جدید تحت تاثیر ویژگی های فرهنگی و اجتماعی جامعه زیر بنای اندیشه طراحی شهری و معماری شهری است. تفاوتو مغایرت الگوی تصویری طراحان با الگوی واقعی و جاری زندگی افراد و نهادهای اجتماعی با تنوع زیاد فعالیت های انسانی و الگوهای استفاده از محیط از نقائص مهم در طراحی در ساخت شهرها و معماری جدید است. طرح های جدید در تنوع الگوهای جاری رفتار به غنای فعالیت های محیط ها بومی نیستند و غنای کمتری در محیط های رفتاری دارند. مردم با فرهنگ های مختلف به دلیل داشتن نظام دهی رفتاری متفاوت با روش ها و در قرارگاه های رفتاری گوناگونی زندگی می کنند که می بایست مورد مطالعه و توجه طراحان و برنامه ریزان قرار گیرد. بازبینی مجدد در سیستم رفت و آمد توجه به مقیاس انسانی، شبکه های پیاده، سازماندهی و ایجاد عرصه های عمومی و خصوصی متناسب با ویژگی های فرهنگی و سازماندهی فضاهای پر و خالی space و Mass با هدف ایجاد روابط مطلوب اجتماعی فرهنگی مطلبوب از اهداف اصلی طراحی شهری محسوب می گردد که در این مقاله به آنها پرداخته خواهد شد.

نویسندگان