بررسی دوام بتن های حاوی پوزولان گدار سفید بافت در محلول سولفات سدیم

دوام وپایایی بتن در مقابل عوامل مهاجم محیط اطراف بتن که ممکن است در خاک، آب و هوا موجود باشد، بسیار با اهمیت است. به طور عمده چنین عواملی متشکل از سولفاتهای محلول به خصوص سولفاتهای سدیم، پتاسیم، کلسیم ، منیزیم، کلرور و قلیایی ها است که اغلب در خاک و آب به طور طبیعی وجود دارند. وجود برخی از این عوامل در آب دریا باعث کاهش عمر سازه های دریایی شده است . با توجه به موفقیت امیز بودن جایگزینی سیمان پرتلند با پوزولان در کاهش ضعف سیمان پرتلند به واسطه حمله سولفاتها، تحقیقات وسیعی در این زمینه انجام شده است. در این تحقیق دوام بتن های حاوی پوزولان گدار سفید بافت در محیط مخرب سولفات سدیم بررسی شده است. جهت بررسی دوام 336 عدد نمونه ملات حاوی درصدهای مختلف پوزولان در قالبهای فولادیریخته شده آن. ابعاد قالبها 5 ضربدر5 ضربدر5 سانتی متر (مطابق با ASTM C109-90) در ترکیب 3 تایی می باشد. نمونه ها به مدت 24 ساعت در دمای 18 تا 22 درجه سانتی گراد و رطوبت نسبی 80 درصد نگهداری شده اند و سپس نیمی از نمونه ها درآب مهمولی و نیمی دیگر در محلول 5 درصد سولفات سدیم با دمای 19 تا 21 درجه سانتی گراد نگهداری شده اند. آزمایش مقاومت فشاری نمونه ها در سنین 7، 28، 90، 180 روزه انجام گردیده است. نتایج این تحقیق بهبود دوام بتن حاوی پوزولان گدار سفید بافت را از محیط مخرب سولفات سدیم نشان می دهد.