مدل ریاضی طرح توسعه حوضچه آبگیر پارس جنوبی

آبگیر پارس به منظور تأمین آب مورد نیاز پالایشگاه‌های گاز فازهای یک تا هشت مجتمع پارس در منطقه عسلویه ساخته شده است. باتوجه به سرعت راه‌اندازی فازهای مختلف پالایشگاه‌‌های گاز، نیاز به دبی بیشتر و استفاده حداکثر از ظرفیت موجود برای فازهای 9 و 10 مطرح شده است. بنابراین، لزوم انجام مدل‌سازی ریاضی هیدرودینامیک جریان در حوضچه، ‌برای اطمینان از امکان‌پذیری افزایش برداشت و عدم ایجاد جریان‌های چرخشی ‌در اطراف پمپ‌ها و یا مکش هوا به داخل آنها، ‌احساس گردیده است. برای مدل‌سازی محدوده مورد مطالعه از مدل هیدرودینامیک (HD) مجموعه نرم افزاری MIKE 21 استفاده شده است. تراز سطح آب دریا، ثابت (برابر L.A.T) در نظر گرفته شده است و مقدار شار عبوری از لوله‌های انتقال آب دریا به حوضچه محاسبه شده و بعنوان شرط مرزی به مدل اعمال گردیده است. شرط اولیه مدل بصورت تراز سطح آب در حوضچه مشخص ‌گردیده است. در تنظیم مدل، دو حالت بهره‌برداری از چهار لوله و یا سه لوله انتقال آب از دریا به حوضچه مورد بررسی قرار گرفته است. برای اطمینان از صحت عملکرد مدل ریاضی و درستی ضرایب به کار رفته در آن، از نتایج مدل‌سازی فیزیکی برای کالیبره کردن مدل استفاده شده است. نتایج مدل‌سازی نشان می‌دهند که در صورتی‌که آب حوضچه از طریق چهار لوله انتقال آب دریا بطور هم‌زمان تأمین گردد حداقل عمق آب در محل نصب پمپ‌های جدید بیش از حداقل تعیین شده خواهد بود و لذا مشکلی از نقطه‌نظر تأمین آب در شرایط بهره‌برداری ملاحظه نمی‌گردد. اما چنانچه به هر دلیلی یکی از لوله‌ها نتواند آب مصرفی حوضچه را تأمین نماید و کل آب حوضچه توسط سه لوله تأمین گردد، دبی عبوری از هر لوله و در نتیجه سرعت جریان در هر یک از لوله‌ها به مقدار قابل توجهی افزایش پیدا خواهد کرد. در نتیجه میزان افت در لوله‌ها نیز افزایش یافته و در نهایت عمق آب در محل پمپ‌ها کمتر از حد مجاز شده و می‌تواند امکان بهره‌برداری را با مشکل مواجه سازد.]1 و 2[