مخاطرات فرسایشی رسوبات سواحل جنوبی دریای خزر

در دنیای مدرن علوم مهندسی سواحل ارزیابی و شناخت فرآیندهای رسوبی و فرسایشی در مناطق ساحلی از مهم ترین اقدامات جدی در مدیریت جامع سواحل محسوب می شود. سالانه بخش وسیعی از رسوبات ساحلی دریای خزر تحت تاثیر نیروهای محیطی ( نوسانات سطح تراز آب دریا و امواج و جریان های ساحلی و باد) فرسایش می یابند. نرخ و شدت درجه مخاطرات فرسایشی بسته به خصوصیات مورفولوژیکی و جغرافیای طبیعی و هیدرودینامیک مناطق ساحلی در زمان های مختلف سال واجد شرایط متفاوت است. در این تحقیق به منظور آشنایی با ماهیت طبیعی رسوبات ساحلی و عکس العمل رفتاری آنها در مقابل نیروهای فرساینده در طی فاصله زمانی سه ساله ، پس از جمع آوری اطلاعات و پردازش اولیه، با آنالیز تصاویر ماهواره ای و عکس های هوائی و نقشه های توپوگرافی ویژگی های مورفودینامیکی و رسوبی مناطق ساحلی مورد ارزیابی قرار گرفت و ایستگاه های اندازه گیری تعیین شد. با انجام بازدیدهای میدانی ، نمونه برداری و اندازه گیری مشخصات ساختار هندسی سواحل مجموعا" تعداد 90 نمونه رسوبی طی زمان های متفاوت ( مهر 82 و 85 ) در طول 5 محور اندازه گیری ( لاریم، سرخرود، نشتارود، انزلی، تالش) برداشت گردید. پس از آنالیز نمونه ها در آزمایشگاه و پردازش نتایج دادهای حاصل از آنها در فعالیت های رایانه ای مشخص گردید که نرخ میزان خطر فرسایش پذیری رسوبات سواحل جنوبی دریای خزر در منطقه مورد مطالعه واجد شرایط کمی و کیفی گوناگونی است و شدت آن در سال های فوق الذکر حالت مختلف دارد.. همچنین مشخص گردید که ناحیه ساحلی نشتارود در غرب مازندران و انزلی در گیلان مرکزی بالاترین آسیب پذیری را نسبت به نیروهای فرساینده از خود نشان می دهند. و لاریم و تالش از شدت فرسایش پذیری کم تری برخوردار هستند.