ارزیابی زمانی تجدید پذیری آب، بر اساس پخش آلودگی فرضی در خلیج چابهار با استفاده ازمدلسازی سهبعدی

خلیج چابهار در شمال دریای عمان و سواحل جنوب شرقی ایران واقع شده است. برنامههای عظیم حمل و نقلی طرحریزی شده برای این منطقه از یک سو و موقعیت برجسته محیط زیستی این منطقه از سوی دیگر بر اهمیت توجه به اثرات سوء فعالیتهای صنعتی که میتواندگیاهان و جانوران دریایی و همچنین اقتصاد محلی وابسته به ماهیگیری این منطقه را تهدید کند افزوده است. در این مقاله کاربرد کاوش عددی در برآورد زمانی تجدید پذیری آب را بر اساس پیگردی آلودگی فرضی در خلیج چابهار را نشان میدهیم. بدین منظور از مدل عددی هیدرودینامیکی تفاضل محدودopen source چند منظوره به نامCOHERENS" که قابلیت مدلسازی محیط زیستی در محیطهای آبی مانند فلات قارهها و مصب رودها و انتقال آلودگیها و رسوب را دارا میباشد استفاده شده است [ 1]. مدت زمان لازم برای تجدید آب بهسادگی قابل اندازهگیری مستقیم نیست اما به صورت غیر مستقیم با استفاده از این مدل عددی بهدست آمده است. این مدل با در نظر گرفتن مولفههای جزر و مدی و سرعت جریان موازی ساحل در مرز آزاد دریا، تنش سطحی به صورت تابعی از سرعت باد، دمای هوا، رطوبت نسبی و انتقال حرارت در سطح آب مدلسازی شده است. اطلاعات تکمیل شده در مورد مدت زمان لازم برای تجدید آب می تواند در تعیین کیفیت آب در محیطهای ساحلی و همچنین در مدیریت حد پایداری منابع دریایی مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

خلیج چابهار ، تجدید پذیری آب ، پخش آلودگی/COHERENS