تاثیر مداخلات ورزشی بر توجه پایدار و تمرکز کودکان با نارسایی توجه و بیش فعالی

هدف از مقاله حاضر بررسی تاثیر ورزش بر توجه و تمرکز کودکان بیش فعال و کم توجه می باشد. بیش فعالی و کمبود توجه با نقایصی در رشد کارکردهای اجرایی و ابعاد آن شامل حافظه فعال، بازداری و توجه پایدار همراه است. ورزش منجر به افزایش نظارت، کاهش تحریک پذیری و افزایش زمان واکنش می گردد و تاثیر مشابهی با داروهای محرک مانند متیل فنیدیت دارد. ورزش های مفید برای کودکان بیش فعال وکم توجه عبارتند از : ایروبیک، دوچرخه سواری، بسکتبال، پیاده روی، دوچرخه سواری، شنا، دویدن، باله، یوگا، و هنرهای رزمی. مطالب فوق با توجه به شیوع بالای اختلال بیش فعالی و کمبود توجه، افزایش هزینه های ناشی از تجویز دارو و عدم تمایل والدین به دارو درمانی فرزندشان، بر اهمیت فراهم نمودن فرصت های بیشتر برای کودکان در انجام حرکات ورزشی تاکید می نماید. در مجموع ورزش به عنوان بخشی از فرآیند درمان مورد تاکید است.

کلیدواژه ها:

بیش فعالی ، کمبود توجه ، تحریک پذیری