رابطه کمال گرایی و شوخ طبعی با رضایت از زندگی در ورزشکاران رشته فوتسال

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه کمال گرایی و شوخ طبعی با رضایت از زندگی در ورزشکاران رشته فوتسال بود. این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش را ورزشکاران رشته فوتسال باشگاه های جوانان تیم ملکی، سایپا، صنام، دبیری استان آذربایجان شرقی تشکیل می دادند که 300 ورزشکار پس از توضیحات لازم در مورد اهداف پژوهش به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها نیز از مقیاس کمال گرایی مثبت و منفی تری- شورت، پرسشنامه شوخ طبعی خشوعی و مقیاس رضایت از زندگی هبنر استفاده شد. برای تجزیه تحلیل داده ها نیز از روش ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون گام به گام استفاده شد. نتایج نشان داد که رضایت از زندگی با کمال گرایی منفی رابطه منفی و معنی دار و با کمال گرایی مثبت رابطه مثبت و معنی داری دارد. همچنین شوخ طبعی با رضایت از زندگی رابطه مثبت و معنی داری دارد. از سویی بر اساس نتایج تحلیل رگرسیون، متغیرهای کمال گرایی و شوخ طبعی قادرند تغییرات رضایت از زندگی را در ورزشکاران پیش بینی کنند. بنابراین ضمن تاکید بر سلامت روانی ورزشکاران پیشنهاد می شود که برنامه هایی جهت افزایش کمال گرایی و شوخ طبعی ورزشکاران تدارک دیده شود تا میزان رضایتمندی آنها نیز افزایش یابد.

کلیدواژه ها:

کمال گرایی ، شوخ طبعی ، رضایت از زندگی ، ورزشکاران